Μάθε να περιμένεις

Τις τελευταίες μέρες, με ταλαιπωρεί το συναίσθημα της ανυπομονησίας...

Έχω κάποια πράγματα στο μυαλό μου, που θέλω να γίνουν. Και θέλω να γίνουν ΤΩΡΑ. Για να προλάβω να τα ζήσω στην ώρα τους (ή σε αυτή που νομίζω εγώ ότι είναι η ώρα τους).

Το χειρότερο απ' όλα, είναι ότι αυτά που θέλω να γίνουν δεν περνάνε μόνο από το χέρι μου, χρειάζεται και η συμμετοχή κάποιου άλλου. Ο οποίος όμως φαίνεται ότι δεν είναι το ίδιο έτοιμος και αποφασισμένος με εμένα. Κι εδώ δημιουργείται το κενό. Και η πίεση. Και η ανυπομονησία. Και τα νεύρα. Τα ξεσπάσματα. Η γκρίνια. Οι φόβοι. Και τούμπαλιν!

Ξέρω πως η υπομονή είναι μεγάλη αρετή. Και όταν τη ζητάς από το Θεό, αυτός σου στέλνει προβλήματα για να υπομείνεις. Και προσπαθώ, αλήθεια! Προσπαθώ να μην μου γίνεται εμμονή, να μην αγχώνομαι, να περιμένω να δω πως θα εξελιχθούν τα πράγματα, και να έχω εμπιστοσύνη. Άλλωστε... Υπάρχουν πράγματα που κανείς άλλος δεν μπορεί να κάνει για μας. Και πράγματα που εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε για τους άλλους.

With love,

{Marianna}

What about fear?...

Υπάρχουν φορές που φωνάζω στον εαυτό μου "παράτα τους φόβους στην άκρη! Δεν υπάρχει πραγματικά αυτό για το οποίο φοβάσαι! Είναι τουλάχιστον γελoίο να φοβάσαι για κάτι που δεν έχει συμβεί ακόμα! Όλα θα πάνε καλά, απλά προχώρα!"

Αυτές οι στιγμές δύναμης είναι λίγες, αλλά τόσο πολύτιμες! Ακόμη και μισό βήμα να κάνεις παρακάτω, είναι πρόοδος, και όταν κοιτάς πίσω, το χαμόγελο είναι πάντα μεγάλο, γιατί ξέρεις ότι ξεκουνήθηκες...

Ο φόβος ενυπάρχει στην ψυχή όλων μας. Και ονειρευόμαστε να μπορούσαμε να απαλλαγούμε από αυτόν, ώστε να κάνουμε όλα όσα θα θέλαμε... Το να ζήσουμε τη ζωή μας χωρίς φόβο δεν σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε άγνοια κινδύνου ή να υπερεκτιμούμε τις ικανότητές μας. Σημαίνει ότι χρειάζεται να νιώθουμε τον φόβο, να τον αξιολογούμε, να τον λαμβάνουμε υπόψη μας και παρ’ όλα αυτά να προχωράμε σε όσα θέλουμε. Όλοι οι άνθρωποι φοβόμαστε κάποια πράγματα, αλλά δεν πρέπει να τα σκεφτόμαστε συνέχεια, να τα αφήνουμε να κατακλύζουν τη ζωή μας και να μας δεσμεύουν.

 Άλλωστε, γενναιότητα δεν σημαίνει απουσία φόβου. Σημαίνει να αποφασίζεις να διαχειριστείς τον φόβο σου. Είναι αδύνατον να μην φοβηθείς ποτέ και για τίποτα. Δεν πρέπει όμως να σε κρατήσει πίσω ο φόβος, δεν πρέπει να τον αφήσεις να σε περιορίσει.

«Ο φόβος είναι ένα είδος λύπης ή μια μορφή αναστάτωσης, που προκαλεί η ιδέα κάποιου καταστρεπτικού ή οδυνηρού κακού που πρόκειται να συμβεί». Αυτό έχει πει ο Πλάτωνας. Ο φόβος είναι ισοδύναμος της λύπης, λοιπόν. Και γιατί να ζεις μια ζωή λυπημένος, όταν μπορείς να ενεργοποιηθείς και να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου; Και όπου βγει! Τουλάχιστον, θα έχεις προσπαθήσει! Και που ξέρεις... Για όλους έχει ο Θεός... ;)

With love,

{Marianna}