Καλώς ήλθατε! Ελπίζω να σας κρατήσω ευχάριστη συντροφιά με τις ανησυχίες μου: ζωή, σχέσεις, καλλιτεχνικές δημιουργίες, ταξίδια, φωτογραφία, τραγούδι, προβληματισμοί και πολλά άλλα!...
RSS

Translate my blog in your own language!

English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

20 sec+ reading: Σκοτώνοντας τα όνειρά μας






Το πρώτο σύμπτωμα στη διαδικασία του θανάτου των ονείρων μας είναι η έλλειψη χρόνου. Οι πιο πολυάσχολοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει στην ζωή μου έχουν πάντα αρκετό χρόνο για να κάνουν τα πάντα. Εκείνοι που δεν κάνουν τίποτα είναι πάντα κουρασμένοι και δεν δίνουν προσοχή στο μικρό φόρτο εργασίας που έχουν. Διαμαρτύρονται συνεχώς ότι η ημέρα είναι πάρα πολύ μικρή. Η αλήθεια είναι ότι φοβούνται να αγωνιστούν τον Καλό Αγώνα.

Το δεύτερο σύμπτωμα του θανάτου των ονείρων μας βρίσκεται σε αυτά που θεωρούμε δεδομένα. Επειδή δεν θέλουμε να δούμε τη ζωή σαν μια μεγάλη περιπέτεια, αρχίζουμε να σκεφτόμαστε τους εαυτούς μας ως σοφούς και δίκαιους και σωστούς, ζητώντας όλο και πιο λίγα από τη ζωή. Κοιτάζουμε πέρα ​​από τα τείχη της καθημερινής ύπαρξής μας, και ακούμε τον ήχο του σπασίματος, μυρίζουμε τη σκόνη και τον ιδρώτα, και βλέπουμε τις μεγάλες ήττες και τη φωτιά στα μάτια των πολεμιστών. Αλλά ποτέ δεν βλέπουμε την απόλαυση , την τεράστια χαρά στις καρδιές εκείνων που είναι μέσα στη μάχη. Γι' αυτούς, ούτε η νίκη ούτε η ήττα είναι σημαντικές: αυτό που είναι σημαντικό είναι μόνο ότι αγωνίζονται τον Καλό Αγώνα.


Και , τέλος, το τρίτο σύμπτωμα του θανάτου των ονείρων μας είναι η ειρήνη. Η ζωή γίνεται μια Κυριακή απόγευμα: δεν ζητάμε τίποτα το σπουδαίο, και παύουμε να απαιτούμε περισσότερα από ό, τι είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε. Σε αυτή την κατάσταση, θεωρούμε τους εαυτούς μας ως ώριμους: βάζουμε στην άκρη τις φαντασιώσεις της νεότητάς μας και επιδιώκουμε την προσωπική και επαγγελματική επιτυχία. Μένουμε έκπληκτοι όταν άνθρωποι της ηλικίας μας λένε ότι θέλουν ακόμα το ένα ή το άλλο από τη ζωή. Αλλά πραγματικά, βαθιά στις καρδιές μας, γνωρίζουμε ότι αυτό που συνέβη είναι ότι έχουμε παραιτηθεί από τη μάχη για τα όνειρά μας - έχουμε αρνηθεί να πολεμήσουμε τον Καλό Αγώνα.

Όταν αρνούμαστε τα όνειρά μας και βρίσκουμε την γαλήνη, περνάμε από μια σύντομη περίοδο ηρεμίας. Αλλά τα νεκρά όνειρα αρχίζουν να σαπίζουν μέσα μας και να μολύνουν ολόκληρη την ύπαρξή μας. Γινόμαστε σκληροί με τους γύρω μας, και στη συνέχεια αρχίζουμε να κατευθύνουμε αυτή την σκληρότητα εναντίον μας. Τότε είναι που προκύπτουν ασθένειες και ψυχώσεις. Αυτά που προσπαθήσαμε να αποφύγουμε στη μάχη - την απογοήτευση και την ήττα - έρχονται καταπάνω μας, λόγω της δειλίας μας.

Και μια μέρα , τα νεκρά, σάπια όνειρα μας δυσκολεύουν να αναπνεύσουμε, και επιδιώκουμε πραγματικά το θάνατο. Είναι ο θάνατος που θα μας απελευθερώσει από τις βεβαιότητες μας, από τη δουλειά μας, και από αυτή την τρομερή ηρεμία του Κυριακάτικου απογεύματος…


(Πολύ) ελεύθερη μετάφραση... Το πρωτότυπο εδώ.

With love,
{Marianna}
 

5 σχολιασαν...:

Sophie είπε...

Απίστευτο κείμενο με τόσα πολλά μηνύματα και σκέψεις!!!!Φιλάκια Μαριάννα μου!!!

{Marianna} είπε...

Καλημέρεςςςς!!!

Katerina V *Pause blog* είπε...

Πολύ πολύ σημαντική ανάρτηση, μπράβο Μαριάννα!!
Δεν χρειάζεται να σου πω πόσο συμφωνώ..
Καλό σαββατοκύριακο να περάσεις όμορφα!!

{Marianna} είπε...

Εμπνέομαι όταν διαβάζω blogs... αισιόδοξης σκέψης, you know ;)
Καλό σκ!

Your Catherine είπε...

πόσες αλήθειες μαζεμένες σε ένα κείμενο..!!! :/

Δημοσίευση σχολίου