Καλώς ήλθατε! Ελπίζω να σας κρατήσω ευχάριστη συντροφιά με τις ανησυχίες μου: ζωή, σχέσεις, καλλιτεχνικές δημιουργίες, ταξίδια, φωτογραφία, τραγούδι, προβληματισμοί και πολλά άλλα!...
RSS

Translate my blog in your own language!

English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Christmas- menu- moodboard!


Πραγματικά,αυτό που θέλω πιο πολύ αυτά τα Χριστούγεννα (εκτός από ξεκούραση, διασκέδαση, βραδιές στο τζάκι, ύπνο, βόλτες, χιόνι, εκδρομές... εκτός από αυτά!) είναι να χωθώ στην κουζίνα και να τρελαθώ στα γλυκά και τα φαγητά!!!



Όλα τα παραπάνω θα συμπεριληφθούν στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, μετά από... σύσκεψη κορυφής που έλαβε μέρος στην κουζίνα μας, παρουσία εμού και της μητρός μου, και με την συμβολή των υπολογιστών μας απαραιτήτως! χεχε!

Εύχομαι σε όλους χαρούμενες, νόστιμες γιορτές! ^_^

With love,
{Marianna}

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

20 sec reading: Πώς να ανακαλύψετε εάν κάτι είναι σημαντικό


Ο δάσκαλος περπατούσε μέσα σε ένα χωράφι σιτάρι, όταν ένας μαθητής ήρθε σ 'αυτόν

"Δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποιο είναι το αληθινό μονοπάτι. Ποιο είναι το μυστικό;"  

"Τι σημαίνει για σένα το δαχτυλίδι στο δεξί σου χέρι;"ρώτησε ο δάσκαλος.

"Ο πατέρας μου μου το έδωσε πριν πεθάνει."

"Λοιπόν, δώστο σε μένα."

Ο μαθητής υπάκουσε, και ο
δάσκαλος πέταξε το δαχτυλίδι στη μέση του χωραφιού.
 

"Τώρα τι;" φώναξε ο μαθητής. "Τώρα πρέπει να σταματήσω να κάνω ό, τι έκανα για να ψάξω το δαχτυλίδι! Είναι σημαντικό για μένα!"

"Όταν το βρεις, θυμήσου αυτό: εσύ απάντησες στην ερώτηση που μου έκανες. Έτσι ξεχωρίζεις το αληθινό μονοπάτι: είναι πιο σημαντικό από όλα τα υπόλοιπα".




Πρωτότυπο κείμενο εδώ.
With love,
{Marianna}

Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Έμαθα, μαθαίνω και θα μάθω... Vol7


Χθες βράδυ μου έδειξε ο Τάσος μου ένα συναρπαστικό βίντεο, που μιλάει για το πόσο έχουμε ξεχάσει να ζούμε στο σήμερα. Δεν μπορούσα παρά να το μοιραστώ. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, εγώ είμαι εκείνο το παιδάκι στο τέλος... Αντί να βλέπω το σκοινί μπροστά μου και να βαδίζω το μονοπάτι μου, βλέπω τον χείμαρρο των προβλημάτων από κάτω μου, κάθε μέρα, όλη μέρα... Για να το λέει...


{Sam Harris - It Is Always Now}

Οι σκέψεις μου συνοψίζονται στις δύο εικόνες παρακάτω, που βρήκα στις σελίδες του Positive Thinking και του Positive Junkie στο Facebook.





Να έχετε μια όμορφη μέρα, κάθε μέρα!...

With love,
{Marianna}

Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013

Αλλαγή στην αλλαγή...


Μερικές φορές, η ζωή σου φέρνει πράγματα εκεί που δεν τα περιμένεις, και το τοπίο γύρω σου αλλάζει... Όλα είναι διαφορετικά πλέον, και προσπαθείς πάσει θυσία να διαχειριστείς τις νέες καταστάσεις και να βγεις αλώβητος. Και είναι συνήθως αυτές οι αλλαγές που συμβαίνουν για να μας ξυπνήσουν και να μας ξεκουνήσουν...




Άλλες φορές πάλι, τις αλλαγές τις φέρνεις εσύ στη ζωή σου. Αποφασίζεις μια ωραία μέρα ότι κάτι δεν σε ευχαριστεί, και συνειδητοποιείς ότι είσαι ο μόνος που μπορεί να το αλλάξει. Κι έτσι, παίρνεις την μεγάλη απόφαση και μια βαθιά ανάσα και κάνεις το βήμα! Γιατί, αν δεν κάνεις την βουτιά, δεν θα μάθεις ποτέ κολύμπι. Έτσι λένε...




Και το ζήτημα στην τελική είναι ακριβώς αυτό: να μην φοβηθείς να κάνεις το βήμα! Και να μην περιμένεις την κατάσταση να αλλάξει από μόνη της! Εσύ αλλάζεις τον εαυτό σου και ό,τι περνάει από το χέρι σου, και ό,τι είναι να γίνει θα γίνει στο τέλος, αλλά εσύ δεν θα έχεις μείνει αμέτοχος στην ζωή σου.



Πέτρα που κυλάει δεν χορταριάζει. Έτσι μου είπαν πρόσφατα... Κι εγώ είπα να το ακούσω.

With love,
{Marianna}
 
 

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

20 sec reading: Η δουλειά ενός αγγέλου




Πολλά χρόνια πριν, ζούσε ένας άνδρας που είχε την ικανότητα να αγαπά και να συγχωρεί κάθε άνθρωπο που συναντούσε. Εξαιτίας αυτής του της ικανότητας, ο Θεός έστειλε έναν άγγελο να του μιλήσει.

«Ο Θεός μου ζήτησε να σε επισκεφθώ και να σου πω ότι θέλει να σε ανταμείψει για την καλοσύνη σου», είπε ο άγγελος.
«Όποια χάρη επιθυμείς, αυτή θα σου δοθεί. Θα ήθελες να έχεις το χάρισμα της θεραπείας;»
«Οπωσδήποτε όχι», απάντησε ο άνδρας. «Προτιμώ ο Θεός ο ίδιος να επιλέγει ποιοι θα θεραπεύονται.»
«Τι θα έλεγες τότε το χάρισμα του να μπορείς να φέρνεις τους αμαρτωλούς στο μονοπάτι της Αλήθειας;»
«Αυτό είναι ένα έργο για τους αγγέλους σαν εσένα. Δεν θέλω να με λατρεύουν και να χρησιμεύω ως παράδειγμα για όλη μου τη ζωή.»
«Δεν μπορώ να πάω πίσω στον παράδεισο χωρίς να σου δωρίσω ένα θαύμα. Αν δεν επιλέξεις εσύ κάποιο, θα είσαι υποχρεωμένος να δεχτείς όποιο σου προσφέρω εγώ.»
Ο άνδρας το σκέφτηκε λίγο κι ύστερα απάντησε: «Τότε θα ήθελα το Καλό να γίνεται μέσα από εμένα, χωρίς όμως κανείς να το προσέχει- ούτε καν εγώ ο ίδιος, ώστε να μην υποπέσω στο αμάρτημα της ματαιοδοξίας»


Και τότε ο άγγελος έδωσε στην σκιά του άνδρα την δύναμη να γιατρεύει, αλλά μόνο όταν ο ήλιος έφεγγε το πρόσωπό του.
Με αυτό τον τρόπο, όπου κι αν πήγαινε, οι ασθενείς θεραπεύονταν, η γη γινόταν ξανά εύφορη, και οι δυστυχισμένοι άνθρωποι έβρισκαν ξανά τη χαρά της ζωής.
Ο άνδρας ταξίδεψε για πολλά χρόνια σε όλον τον κόσμο, χωρίς να παρατηρεί τα θαύματα που έκανε, επειδή όταν εκείνος κοιτούσε τον ήλιο, η σκιά του ήταν πάντα πίσω του.
Με αυτό τον τρόπο μπόρεσε να ζήσει και να πεθάνει χωρίς ποτέ να γνωρίζει την αγιότητά του. 

With love,
{Marianna}

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

20 sec reading: Η πέτρα




Μια σοφή γυναίκα που ταξίδευε στα βουνά βρήκε έναν πολύτιμο λίθο σε ένα ρέμα.

Την επόμενη μέρα συνάντησε έναν άλλο ταξιδιώτη που πεινούσε, και η σοφή γυναίκα άνοιξε την τσάντα της για να μοιραστεί μαζί του το φαγητό της.

Ο πεινασμένος ταξιδιώτης είδε τον πολύτιμο λίθο και ζήτησε από την γυναίκα να του τον δόσει. Εκείνη το έκανε χωρίς κανένα δισταγμό.

Ο ταξιδιώτης έφυγε, νιώθοντας μεγάλη αγαλλίαση για την καλή του τύχη. Ήξερε ότι η πέτρα αυτή άξιζε τόσα, που να μπορούσε να τον εξασφαλίσει για όλη τη ζωή του.

Λίγες μέρες όμως μετά, επέστρεψε για να δώσει πίσω την πέτρα στην γυναίκα.
"Σκεφτόμουν...", της έιπε,"Ξέρω πόσο πολύτιμη είναι αυτή η πέτρα, αλλά σου την δίνω πίσω με την ελπίδα ότι μπορείς να μου δώσεις κάτι ακόμη πιο πολύτιμο."

"Δίδαξε με τί είναι αυτό που έχεις μέσα σου, που σου επέτρεψε να μου δώσεις αυτήν την πέτρα".

Πηγή: http://paulocoelhoblog.com/2013/03/13/the-stone/

With love,
{Marianna}

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Περί φόβου και πλεονεξίας


Χθες βράδυ διάβασα τα παρακάτω...

"Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μια τιμή. Και έχουν μια τιμή εξαιτίας των ανθρώπινων συναισθημάτων που ονομάζονται φόβος και πλεονεξία. Πρώτα ο φόβος να μείνουμε χωρίς λεφτά μας κινητοποιεί να δουλεύουμε σκληρά και, μετά, αφού πάρουμε την επιταγή πληρωμής μας, η πλεονεξία ή η επιθυμία μας κάνει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα που μπορούν να αγοράσουν τα λεφτά. Το μοντέλο αυτό γίνεται σκηνικό. [...] Το μοντέλου του να σηκώνεσαι, να πηγαίνεις στη δουλειά, να πληρώνεις λογαριασμούς, να πηγαίνεις στη δουλειά, να σηκώνεσαι, να πηγαίνεις στη δουλειά, να πληρώνεις λογαριασμούς... Οι ζωές τους οδηγούνται από δύο συναισθήματα, το φόβο και την πλεονεξία. Πρόσφερέ τους περισσότερα λεφτά και θα συνεχίσουν τον κύκλο με τον να αυξήσουν τα έξοδά τους."


 


"[...] Αντί να πουν την αλήθεια για το πώς νιώθουν, αντιδρούν συναισθηματικά, δεν σκέπτονται. Νιώθουν το φόβο, πηγαίνουν στη δουλειά ελπίζοντας ότι τα χρήματα θα απαλύνουν τον φόβο τους, αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Ο παλιός φόβος τους κυνηγάει, επιστρέφουν στη δουλειά, ελπίζοντας ξανά ότι τα χρήματα θα καθησυχάσουν τους φόβους τους, αλλά για άλλη μια φορά αυτό δεν συμβαινει. Ο φόβος τους έχει εγκλωβίσει στην παγίδα του να δουλεύουν, να κερδίζουν χρήματα, να δουλεύουν, να κερδίζουν χρήματα, ελπίζοντας ότι ο φόβος θα εξαφανιστεί. Αλλά κάθε μέρα όταν σηκώνονται, ο φόβος ξυπνά μαζί τους. Για εκατομμύρια ανθρώπους, αυτός ο παλιός φόβος τους κρατάει ξάγρυπνους όλη νύχτα, προκαλώντας αγρυπνία και ανησυχία. Έτσι, όταν σηκώνονται και πηγαίνουν στη δουλειά ελπίζουν ότι μια επιταγή πληρωμής θα σκοτώσει αυτό τον φόβο που κατατρώει την ψυχή τους. Το χρήμα κυβερνά τη ζωή τους και αρνούνται να ομολογήσουν την αλήθεια. Το χρήμα εξουσιάζει τα συναισθήματά τους και συνεπώς και την ψυχή τους."

Πλούσιος μπαμπάς, φτωχός μπαμπάς- Robert T.Kiyosaki

Το πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπου (;)...

With love,
{Marianna}

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

Έμαθα, μαθαίνω και θα μάθω... Vol6


 

Έτσι περνάει η ζωή και δεν την καταλαβαίνουμε. Κλεινόμαστε ο καθένας στον μικρόκοσμό του, με τις φοβίες και τις ενοχές του, και ξεχνάμε πως εκεί έξω υπάρχει ένας κόσμος γεμάτος δυνατότητες.

Ναι, υπάρχει, ακόμη και στους πιο σκοτεινούς καιρούς! Αλλά βλέπεις, η γκρίνια και η κακομοιριά μας βολεύουν, είναι εύκολες. Και δεν βλέπουμε οι κουτοί πως, αν δεν κάνουμε εμείς το βήμα να βγούμε από το καβούκι μας, θα έρθει η μοίρα και με μια δυνατή κλοτσιά θα μας πετάξει έξω.

Δεν το νιώθουμε, πως αν από μόνοι μας αρχίσουμε να ξεβολευόμαστε, τότε αυτή  η κλοτσιά θα μας έρθει πιο μαλακά! Και το χειρότερο; Δεν βλέπουμε την πιο μεγάλη ωφέλεια! Πως, όταν βγούμε από το καβούκι μας, τελικά νιώθουμε καλύτερα! Αποκτάμε αυτοπεποίθηση, κάνουμε πράγματα που πριν δεν τολμούσαμε και αποδεσμευόμαστε από τους ίδιους τους περιορισμούς μας! 

Τι καλά που θα' ταν όλοι να αποδεχόμασταν την πρόκληση και να ανοίγαμε τους ορίζοντές μας. Αν ο καθένας ξεβολευόταν από λίγο, τότε ίσως οι μέρες μας να ξημέρωναν διαφορετικά...

 

With love,
Marianna





Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Η μέρα που ξέχασα το κινητό μου...


Το παρακάτω βίντεο έρχεται προς επιβεβαίωση αυτού που έλεγα στην προηγούμενη ανάρτησή μου: ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΑΚΑΝΕΙ ΠΙΑ!!!
 

With love,
Marianna
 


Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

Ξέρω τι έκανες φέτος το καλοκαίρι!


Νομίζω πως θα συμφωνήσετε μαζί μου: το κακό έχει παραγίνει!

Μα τι μας έχει πιάσει, και όπου κι αν βρισκόμαστε- τσουπ!- φωτογραφία και check-in;;; Είναι ιδέα μου ή φέτος το καλοκαίρι μας έχει πιάσει φρενίτιδα με τη συγκεκριμένη συνήθεια; Και- επιτέλους!- τι ψυχολογικά κουβαλάμε και εναγωνίως σπεύδουμε να μοιραστούμε το πόσο όμορφα περνάμε όπου κι αν βρισκόμαστε (ακόμη κι αν η στιγμή δεν έχει τίποτα το σπουδαίο να επιδείξει);...

Φυσικά, όσο κι αν γκρινιάζω, ούτε εγώ ξέφυγα από το "τσουπ!- φωτογραφία και check-in"! Και έχω βρει και τον λόγο μου: εκδίκηση! Για όλους αυτούς που από αρχές Ιουνίου (μα ποιος πάει τόσες μέρες διακοπές;;;) ανέβαζαν κάθε ώρα και στιγμή φωτογραφίες από ηλιόλουστες παραλίες, μαυρισμένα κορμιά και υπέροχα γεύματα, ενώ εγώ έλιωνα στο γραφείο! Αααα, καλά να πάθετε!!!

Ακολουθούν, σε μια προσπάθεια αυτοσαρκασμού, τα δικά μου post στο Instagram και στα καπάκια (γιατί δεν μας φτάνει το ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης, πρέπει να το δούν οι friends/ followers σε όοοολα!) στο πολυαγαπημένο Facebook, κατά τη διάρκει των διακοπών μου...


 


Marianna Kladi was at Μποχαλη Ζακυνθου

Λιοπυρι!

Marianna Kladi was at Zakynthos

Εφερα κι εγω το κοτερο... — with Haruyo Ellie at Zakynthos

Marianna Kladi was at Keri Beach

Δεν αντεξα! Τετοιο πρωινο δεν κρυβεται! — at Zakynthos





Bye bye love... — at Zakynthos

Το δωρο του Θεου...— near Kallithéa, Ilia



Γιατι ολοι συνεχιζουν τις διακοπες τους κι εγω επιστρεφω;;; — at Kakia Skala (Bad Ladder)


Ελπίζω όλοι να περάσατε και να περνάτε όμορφα, μιας και το καλοκαιράκι οδεύει προς το τέλος του (ή έτσι τουλάχιστον αισθάνομαι εγώ). Σήμερα άκουσα το πρώτο "καλό φθινόπωρο"!!! Ήμαρτον, μανία να αλλάζουμε τις εποχές πριν την ώρα τους! Έχουμε ξεχάσει να απολαμβάνουμε μου φαίνεται! Τις στιγμές μας, και την ιδιοτικότητά τους, και όλα...

Φιλιά!

With love,
{Marianna}


Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

Έμαθα, μαθαίνω και θα μάθω... Vol5


Σήμερα θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία που άκουσα χθες και μου άρεσε πολύ, την βρήκα πέρα για πέρα αληθινή και σωστή. Φυσικά, επειδή η μνήμη μου είναι χειρότερη από αυτή του χρυσόψαρου (!), αν κάποιος ξέρει την ιστορία αυτή ας με συγχωρήσει για τις λεπτομέριες που τυχόν παρέλειψα και ας τις προσθέσει με σχόλιο από κάτω. Πιστεύω ότι έμεινα πιστή στο κύριο νόημα της ιστορίας, που είναι και το ουστιαστικό :)

Η ιστορία πάει κάπως έτσι...

"Κάποτε ήταν ένα παιδί, που κανείς δεν το εκτιμούσε, όλοι το θεωρούσαν ανίκανο να κάνει οτιδήποτε, πολύ χαζό για να του αναθέσουν σοβαρές δουλειές, πολύ επιπόλαιο για να του δώσουν να βγάλει εις πέρας την οποιαδήποτε εργασία. Άχρηστο το ανέβαζαν, σκάρτο το κατέβαζαν...
Πολύ στεναχωρημένο το παιδί, μια μέρα πήγε να βρει τον σοφό του δάσους και να ζητήσει τη συμβουλή του. «Δάσκαλε», του είπε, «θέλω τη συμβουλή και την καθοδήγησή σου στο πρόβλημά μου! Κανείς δεν με σέβεται, δεν με ενθαρρύνει, όλοι με θεωρούν ανίκανο για το οτιδήποτε!». Ο Δάσκαλος δεν μίλησε, μόνο έβγαλε ένα δαχτυλίδι που φορούσε στο μικρό του δάχτυλο, το έδωσε στο παιδί και του είπε «Έχω ένα πολύ σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Πάρε το δαχτυλίδι μου και πήγαινε στην αγορά. Προσπάθησε να το πουλήσεις, και μην δεχτείς τίποτε λιγότερο από ένα χρυσό φλουρί! Αν επιστρέψεις με τη λύση στο πρόβλημά μου, τότε θα σε συμβουλεύσω κι εγώ για το  δικό σου.»


Ξεκίνησε το παιδί να πάει στην αγορά, ανυπομονώντας να πουλήσει το δαχτυλίδι του Δασκάλου και να μπορέσει να πάρει τη λύση στο δικό του πρόβλημα. Άρχισε λοιπόν να δείχνει το κόσμημα στους εμπόρους και τους περαστικούς, προσπαθώντας να βρει εκείνον που θα του έδινε όχι λιγότερο από ένα χρυσό φλουρί. Όπου όμως κι αν απευθυνόταν, οι άνθρωποι γελούσαν κοροϊδευτικά, λέγοντας πως αυτό το δαχτυλίδι δεν αξίζει σε καμία περίπτωση τόσο πολύ, πως θα έδιναν το πολύ μερικά ασημένια νομίσματα αλλά τίποτε παραπάνω. Το παιδί άρχισε να απογοητεύεται, γιατί όσο κι αν προσπαθούσε, δεν έβρισκε έναν άνθρωπο που να εκτιμήσει το δαχτυλίδι και να θελήσει να το πάρει στην τιμή που του είχε ορίσει ο Δάσκαλος. Όταν έφτασε το βράδυ, χωρίς να έχει καταφέρει να πουλήσει το δαχτυλίδι, γύρισε γεμάτος λύπη στον Δάσκαλο και του περίγραψε την αποτυχία του.

«Πάρε ξανά το δαχτυλίδι», του είπε ο Δάσκαλος, «και πήγαινε στον κοσμηματοπώλη. Δείξτου το και ζήτησέ του να εκτιμήσει την αξία του, και μην του το δώσεις όσα χρήματα και αν σου προσφέρει».
Πράγματι το παιδί την επόμενη μέρα πήγε με το δαχτυλίδι στον κοσμηματοπώλη. Εκείνος φόρεσε το μονόκλ του, εξέτασε το κόσμημα και γεμάτος ενθουσιασμό είπε στο παιδί «Μα, αυτό το δαχτυλίδι είναι θαυμάσιο! Αν βιάζεστε για χρήματα μπορούμε να το δώσουμε με 58 χρυσά φλουριά! Φυσικά, με λίγη προσπάθεια και αν έχετε το χρόνο, σίγουρα μπορούμε να το πουλήσουμε και για 80 χρυσά φλουριά!». Το παιδί τον ευχαρίστησε, πήρε το κόσμημα και γύρισε στον Δάσκαλο, πολύ μπερδεμένο, να του πει τα καθέκαστα.

Ο Δάσκαλος πήρε το δαχτυλίδι, το φόρεσε ξανά στο μικρό του δάχτυλο και είπε στο παιδί «Νεαρέ μου, μόλις πήρες την απάντηση στο πρόβλημά σου. Είσαι σαν αυτό το δαχτυλίδι: δεν μπορείς να περιμένεις παρά μόνο από έναν ειδικό να αναγνωρίσει την πραγματική σου αξία. Όσο βασίζεσαι στην γνώμη του κάθε ενός που βρίσκεται στον δρόμο σου, και που δεν μπορεί, δεν ξέρει και δεν θα μπει στη διαδικασία να κρίνει τι πραγματικά αξίζεις, τόσο θα είσαι ένας άνθρωπος που δεν αξίζει τίποτα για κανέναν».



With love,
Marianna



Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Αγαπημένο μου ημερολόγιο... (1)


"...Έχω τόσα ανάμεικτα συναισθήματα... Μια αίσθηση φυγής, και ταυτόχρονα μια όρεξη να παλέψω: για τη ζωή που θα ήθελα να έχω. Τολμάω να ονειρεύομαι και να θέλω, και όσο τολμάω, άλλο τόσο φοβάμαι!... Φοβάμαι τις ευθύνες, τους ανθρώπους, τα όχι, τις κακοτοπιές. Ύστερα όμως σκέφτομαι αμμουδιές και όμορφα κρεβάτια και γέλια και αγκαλιές και ταξίδια και ηρεμία, και χέρια που κρατούν τα χέρια μου... Μια ευκαιρία θέλω να έχω. Ό,τι μου δώσει ο Θεός..."



With love,
Marianna

Υ.Γ. Κάντε μια βόλτα και από το άλλο μπλογκοσπιτάκι μου, αυτό που μοιραζόμαστε με το έταιρον Μ!... Βρείτε μας και στο facebook!

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

Τώρα και στο Bloglovin'!

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ!!!

Επειδή δεν έχω ΙΔΕΑ για το τι γίνεται με τον Google Reader που θα καταργηθεί και θα χάσουμε τα blogs που παρακολουθούμε, ακολουθήστε την διαδικασία των τριών (πραγματικά!) λεπτών για να μεταφέρετε εύκολα όλα τα αγαπημένα σας blogs (και φυσικά και το δικό μου! ^_^) στο bloglovin'!

Δείτε τα βήματα εδώ, και κάντε το σύντομα, γιατί... χανόμαστε!!!

With love,
Marianna

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

Έμαθα, μαθαίνω και θα μάθω... Vol4


Τον χρόνο μας μπορούμε να τον προσδιορίσουμε με βάσει δύο μικρά, στρογγυλά εργαλεία...


Το ένα είναι το ρολόι.

 


 Και το άλλο η πυξίδα.




Αν καθορίζεις το χρόνο σου βάσει του ρολογιού, δίνεις υπερβολική σημασία σε όσα σου συμβαίνουν καθημερινά, και δεν έχεις καθόλου χρόνο να πραγματοποιήσεις όσα ονειρεύεσαι.

Αν όμως τον καθορίζεις βάσει της πυξίδας, δεν βασανίζεσαι πια με μικροπράγματα, και δεν έχεις καθόλου χρόνο να ΜΗΝ πραγματοποιήσεις όσα ονειρεύεσαι...!

Καλό απόγευμα...

With love,
Marianna


Κυριακή 16 Ιουνίου 2013

Σήμερα μπορώ!...


Πείτε μου ότι συμβαίνει και σε άλλους!... Ότι δεν είναι μόνο δικό μου πρόβλημα! Πείτε μου ότι κι εσείς ξεκινάτε κάτι με ενθουσιασμό και μετά το παρατάτε!...

Αυτό το κακό συνήθειο το απέκτησα τα τελευταία χρόνια. Βλέπω κάτι, μου προκαλεί ενθουσιασμό και αποφασίζω να το ξεκινήσω. Το ακολουθώ με ζήλο τον πρώτο καιρό, και ύστερα... Ύστερα ξαφνικά πουφ! Πάει, χάθηκε η όρεξη! Και το παρατάω, παύω να ασχολούμαι μαζί του, παύω να το βρίσκω τόσο ελκηστικό ή βαριέμαι να ακολουθώ την διαδικασία. Με πόσα και πόσα πράγματα και ασχολίες δεν μου έχει συμβεί αυτό!... Κάθε φορά ένα αγκαθάκι προστίθεται στην συνείδησή μου, για εκείνες τις προσπάθειες που άφησα πίσω ανολοκλήρωτες. Και κάθε φορά που ξεκινώ  κάτι καινούριο, αυτά τα μικρά αγκαθάκια είναι εκεί για να μου ψιθυρίσουν κακέντρεχα ότι "κι αυτό θα το παρατήσεις στο τέλος"! Θέλω πολύ να βρω αυτή τη συνήθεια, αυτό το κάτι, που θα το βγάλω εις πέρας χωρίς να το αφήσω στιγμή.

Μα πείτε μου ότι συμβαίνει και σε άλλους!...

Πάντως, σήμερα ξημέρωσε μια όμορφη μέρα... Σήμερα... σήμερα μπορώ!


Κόμης Χ feat Ασπασία Θεοφίλου_ Σήμερα μπορώ


Καλή σας ημέρα, καλό υπόλοιπο Κυριακής!

Υ.Γ.1 Για όλα φταίει που έπαψα να ονειρεύομαι...
Υ.Γ.2 Μην ξεχνάτε να επισκέπτεστε τις χειροποιήτες ιστορίες των M&M, το blog αλλά και την σελίδα μας στο Facebook! Η Μαριλένα κι εγώ σας περιμένουμε!
With love,
Marianna


Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

Η άγρια Κεφαλλονιά γέμισε αγάπη!...


Φίλοι μου καλοί... Έχω καιρό να γράψω! Από το Πάσχα έχω να κάνω μια ανάρτηση! Με έχει κουράσει τόσο η καθημερινότητα αυτόν τον καιρό, που το μυαλό μου είναι σαν να σταμάτησε και να μην μπορώ να εκφράσω το παραμικρό συναίσθημα. Δεν μπορώ να το κάνω στους γύρω μου, πόσο μάλλον στα γραπτά μου!... Τέλος πάντων...

Σήμερα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές φωτογραφίες από το πιο χαρμόσυνο γεγονός των τελευταίων μηνών: τον γάμο της φίλης μου της Κατερίνας και του Νίκου!

Η παρέα μαζεύτηκε, πακετάραμε τα καλά μας και πήραμε των οματιών μας για το όμορφο και άγριο αυτό νησί.

Αυτή τη φορά, για να περάσει η ώρα μας, ο Τάσος κι εγώ αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε πρακτικές εφαρμογές photoshop στις φωτογραφίες των περιοδικών που είχαμε πάρει...




Όπως βλέπετε, το στυλό πήρε φωτιά, και οι αγαπημένοι μας σταρ στολίστηκαν καταλλήλως!...

Το ταξίδι μας ήταν κουραστικό αλλά ευχάριστο, και η ανυπομονησία μας να δούμε την φίλη μας και τον μπέμπη της, μεγάλη!





Αυτό το ταξίδι ήταν μια ευκαιρία να σμίξει ξανά η παρέα μας. Οι υποχρεώσεις μας κρατούν μακριά, μα ευτυχώς αγαπιόμαστε...





Ο γάμος ήταν υπέροχος, ο πιο ωραίο που έχω πάει ως σήμερα! Η φίλη μας έλαμπε, με μια λάμψη που μόνο η αγνή χαρά μπορεί να δώσει στο πρόσωπό σου! Ο άντρας της έστεκε δίπλα της περήφανος, μια ήρεμη δύναμη. Ήταν η μέρα της, και την έζησε στο έπακρο! Κι εμείς μαζί της :)




Φυσικά, είχαμε και την βάπτιση του Αναστάση! Πόσο μεγάλωσε αυτό το παιζάκι!...







Στο τραπέζι, δεν μπορούσαμε να αντισταθούμε στις φωτογραφίες. Έπρεπε να κρατήσουμε τις στιγμές!






Μαντέψτε ποια θα παντρευτεί πρώτη ;)





 



Την επόμενη μέρα, ήπιαμε έναν καφέ, είδαμε λίγο τον μπέμπη- συγνώμη, τον Αναστάση!- και πήραμε τον δρόμο του γυρισμού...

 
Ο Αναστάσης τσακώνεται με το πορτοκάλι!

Γύρισα γεμάτη χαρά. Κι αυτό γιατί η φίλη μου είχε τόση, που νομίζω την μοίραζε και στους γύρω της! Δεν έχω πολλά να ευχηθώ, πέρα από το να έχουν υγεία, και να κρατήσουν αυτή την ευτυχία και την αγάπη στη ζωή τους για πάντα!... Κατερινάκι μου, Νίκο μου, σας στέλνουμε την αγάπη μας! Ελπίζουμε να σας δούμε ξανά από κοντά σύντομα! :)

Αυτά από εμένα, ελπίζω να καταφέρω να τα λέμε πιο συχνά από εδώ και μπρος. Άλλωστε, καλοκαίρι έρχεται, πρέπει να ανοίξω τα παράθυρα να μπει φρέσκος αέρας στην ψυχή μου...


With love,
Marianna