Καλώς ήλθατε! Ελπίζω να σας κρατήσω ευχάριστη συντροφιά με τις ανησυχίες μου: ζωή, σχέσεις, καλλιτεχνικές δημιουργίες, ταξίδια, φωτογραφία, τραγούδι, προβληματισμοί και πολλά άλλα!...
RSS

Translate my blog in your own language!

English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Back to school...

    Ως φοιτήτρια, εγώ υποδέχομαι κάπως αργά τη νέα σχολική χρονιά... Αργά, πλην όμως δημιουργικά! Κι επειδή ποτέ δεν μου άρεσαν τα σχολικά της αγοράς- ή όσα μου άρεσαν ήταν είτε πολύ ακριβά είτε καθόλου πρακτικά- ορίστε τι δημιούργησα!


Τετράδιο σε φθινοπωρινή διάθεση...




Στερέωσα το κουμπί με πριτσίνια...

...και από τη μέσα πλευρά τα έκρυψα με χαρτί!

~~~~


Αυτό είναι το ντοσιέ που θα παίρνω στη σχολή!!! Και θα είναι το πιο όμορφο ντοσιέ, εντάξειειει;!;!   :P

Αυτή είναι ετικέτα... Όχι σαν αυτές τις χαζές που βρίσκω στο βιβλιοπωλείο... Πφφφ... :P (Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου...)

Βελούδινη κορδέλα...

Δαντέλα από τα υλικά ραπτικής της μαμάς...


Λεπτομέρειες...

Ο Θεός να βάλει το χέρι Του να μην το καταστρέψω βάλε- βγάλε στην τσάντα!!!  :P :P :P

Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Άχου το μωρέεεεεε...!

Αυτή ήταν η αντίδραση μιας κοπέλας- επισκέπτριας στην πρώτη έκθεση που είχα συμμετάσχει- όταν είδε την παρακάτω καρτούλα...






 



    Την πήρε για να την κάνει δώρο στην ξαδέρφη της, που την προηγούμενη μέρα είχε γεννήσει κοριτσάκι... Και τότε πρώτη φορά σκέφτηκα πόσο όμορφο είναι να ξέρεις ότι πράγματα που φτιάχνεις με τα χέρια σου μπορεί κάποια στιγμή να χαρίσουν χαρά σε άτομα που δεν γνωρίζεις καν, ίσως ακόμη και να κοσμήσουν τα σπίτια τους, ή να αποτελέσουν προσωπικά τους αντικείμενα!... Δεν είναι όμορφη σκέψη;! :D
    Αυτό είναι το διδυμάκι της προηγούμενης...










Καρτούλες για παιζάκια!... ^_^

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Κόσμημα...

Αυτό το κολιέ είναι ειδική παραγγελία από το φίλο μου τον Θεσσαλονικιό για τη φίλη μου τη Ζακυνθινή! :P
Το έφτιαξα με πολύ αγάπη και για τους δύο τους... :)





Αχάτης, ξύλινες χάντρες ζωγραφισμένες στο χέρι, φίλντισι, πορσελάνη, πλαστικές χάντρες και μεταλλικά στοιχεία...

...και η συσκευασία δώρου... μαζί με μια καρτούλα!...

Θέλω να ευχαριστήσω τη μαμά μου, τον μπαμπά μου...

χαχαχα!!! Όχι, όχι!!! Θέλω να ευχαριστήσω τις φίλες μου από το Home design by El & Kal (http://homedesignbyelkal.blogspot.com/) που μου χάρισαν άλλο ένα βραβείο!!!



Όπως συνηθίζεται,  το απονέμω με τη σειρά μου στους εξής:

  1. Asimina's Art
  2. Decoupage addict
  3. Fortounata
  4. Muki's Stories
  5. Αγγελική
  6. Αλεπού του Ολύμπου
  7. Από το χαμόγελο στο γέλιο
  8. Γιαγιά Αντιγόνη
  9. Κοσμήματα- Δώρα- Τέχνη
  10. Τα παπούτσια της Dorothy

Πφφ... Ένας σκασμός βραβεία! Έτσι, γιατί αγαπιόμαστε! ;)

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

My first two Awards!!! Μα τι συγκίνηση!!! :’ )

Τι χαρά! Γυρνάω από Πάτρα και τι βλέπω;! 2 ΟΛΟΚΛΗΡΑ βραβεία να με περιμένουν!!!! Τι καλάααα!!!! :D
Με συγκίνηση λοιπόν σας παρουσιάζω τα δύο πρώτα μου βραβεία!!!

Το πρώτο μου το παρέδωσαν δύο αγαπημένες blogger: η καλή μου misirlou (σ’ ευχαριστώ γλυκιά μου για το βραβείο και τον όμορφο χαρακτηρισμό σου! ^_^ ) και η Μαρία (η καλή μου μαμά!!!)





Το δεύτερο προέρχεται από την δημιουργικότατη pinkdreamer (αφού η ίδια το σκαρφίστηκε!) και μου το στέλνει κι αυτό η μανούλα μου!!! Ευχαριστώ μαμάααα!!! Πολύ θετική ενέργεια πλανάται στον αέρα, δεν νομίζετε;! ;P



Όπως επιβάλλουν οι διαδικασίες, πρέπει να τα απονείμω κι εγώ σε 10 bloggers! Κι επειδή δεν έχω ακόμη πολλές γνωριμίες, θα μου επιτρέψετε να τα δώσω και τα δύο μαζεμένα! Λοιπόν... And the winner iiiiiiiiissssss...

  1. fortounata
  2. Αλεπού του Ολύμπου
  3. Ηome Design by El & Kal
  4. i love scrapbook
  5. Χειροποίητες Δημιουργίες
  6. Γιαγιά Αντιγόνη
  7. Τα παπούτσια της Dorothy
  8. Muki's Stories
  9. Κοσμήματα- Δώρα- Τέχνη
  10. Art Makes Me Happy

Φυσικά υπάρχουν πολλά ακόμη blogs που αξίζουν αυτά τα βραβεία, απλά προσπάθησα να βρω όσους δεν τα έχουν λάβει ήδη και ξέρω ότι θα τους άρεσε!...

Και πάλι ευχαριστώ...

Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Μια αγάπη για το καλοκαίρι...


Έστω και λίγο καθυστερημένα, να μερικές καρτούλες με θέμα... καλοκαιρινό!... Έτσι, μπας και καταφέρω να πω επιτέλους αντίο σε αυτή τη λατρεμένη εποχή και μπω αποφασιστικά στο αγαπημένο φθινόπωρο!!!

What time is it?... Summer time!

Το εσωτερικό... Πατουσίτσες στην άμμο!

Παγωτο- ευχές για χαρούμενα γενέθλια!

Το εσωτερικό...

Seaside... Υπερπαραγωγή! Άμμος, αστερίας και κοχυλάκι από το Καλαμάκι Ζακύνθου!



Το εσωτερικό... Πατουσίτσες και κύματα!

Άντε βρε... Και του χρόνου να’ μαστε καλά!!!... :)

Υ.Γ. Τις επόμενες μέρες θα λείπω στην Πάτρα, οπότε θα σας δω από βδομάδας!... Καλά να περνάτε! :-*

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

Άτιμη ξενιτιά... :P

  
    Σήμερα αποχαιρέτησα ακόμη μία φίλη: τη Χριστινούλα μου! Erasmus στο Linz της Αυστρίας! 6 μηνάκια σου δίνω κοπελίτσα μου! Μετά επιστροφή και γρήγορα γιατί θα μας λείψεις πολύυυυυυ!

    Ουφ, δεν αντέχω άλλους αποχαιρετισμούς γι’ αυτή τη βδομάδα, ειλικρινά! Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο για όσους φεύγουν: αφήνουν πίσω την οικογένεια, το σπίτι, τη ζεστασιά του δωματίου τους, τους φίλους τους, ίσως έναν σύντροφο, τις συνήθειές τους, τα μέρη που συχνάζουν, και πρέπει να τα χτίσουν όλα από την αρχή!... Το ξέρω κι ας μην βρέθηκα ποτέ στη θέση τους....

    Εγώ ήμουν πάντα ο άλλος, αυτός που μένει πίσω. Αυτός που βιώνει την απώλεια, γιατί ξαφνικά το περιβάλλον του γίνεται πιο φτωχό κατά ένα άτομο... Μπρρρρ! Είχα να νιώσω έτσι από το τέλος της τρίτης λυκείου, όταν αποχωρίστηκα πολλούς αγαπημένους φίλους ταυτόχρονα... Σιχαμένα συναισθήματα... Αι στο καλό! Όλα για καλό γίνονται, και όλοι επιστρέφουν κάποτε! Ορίστε μας! Πώς κάνουμε έτσι! Δεν πάνε δα και στον πόλεμο!...

    Χριστινούλα μου, να προσέχεις τον εαυτό σου!... Αυτή τη στιγμή ελπίζω να έχεις τακτοποιηθεί σε ένα όμορφο δωμάτιο και να έχετε βγει περίπατο με τον έτερο συνάδελφο, Σταύρο, στο Linz... Εμείς θα τα λέμε...! :)

Me and my university- friends, Katerina and Christina... ^_^

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Να γινόμουνα και πάλι παιδί...





    "Κάποτε ήσουν λουσμένος στο φως και έβρισκες ευχαρίστηση στα πιο απλά πράγματα. [...] Όλα τα βρέφη ζούνε μέσα σε έναν λαμπερό Κήπο όπου αισθάνονται τα πάντα απευθείας, χωρίς τη μεσολάβηση της σκέψης. Η «πτώση» συμβαίνει σε όλους μας όταν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε, όταν αρχίσουμε να κολλάμε ταμπέλες και να μαθαίνουμε. Δεν ήταν μόνο ο Αδάμ και η Εύα, βλέπεις, συνέβη σε όλους μας. Η γέννηση του μυαλού είναι ο θάνατος των αισθήσεων- πτώση δεν είναι το να φας ένα μήλο και να γίνεις σεξουαλικός!

 [...]
  
Η μέθοδος για να ελέγχεις τα συναισθήματά σου είναι η εξής: να τ’ αφήσεις να κυλήσουν και μετά να φύγουν. [...] Όταν ένα μωρό είναι ταραγμένο, εκφράζεται με γοερές κραυγές, καθαρό κλάμα. Δεν αναρωτιέται αν πρέπει ή όχι να κλάψει. Αν το αγκαλιάσεις ή το ταΐσεις, σε μερικά δευτερόλεπτα τέρμα τα δάκρυα. Αν το μωρό είναι θυμωμένο, σε κάνει να το καταλάβεις οπωσδήποτε. Αλλά ακόμη και αυτό, το αφήνει να περάσει σύντομα. Φαντάζεσαι ότι ένα μωρό μπορεί να νιώσει ένοχο για το θυμό του; Τα μωρά το αφήνουν να κυλήσει, να περάσει. Εκφράζονται πλήρως και μετά το βουλώνουν. Τα βρέφη είναι τέλειοι δάσκαλοι. Και δείχνουν τη σωστή χρήση της ενέργειας. Μάθε το αυτό και θα μπορέσεις να μεταμορφώσεις κάθε σου συνήθεια."

Dan Millman, Ο Δρόμος του Ειρηνικού Πολεμιστή





    Λένε πως τα μωρά κρύβουν μέσα τους όλη τη σοφία του κόσμου... Όλες τις γνώσεις, τη λύση για όλα τα μυστήρια... Κι ύστερα ερχόμαστε εμείς οι «μεγάλοι», τα μαθαίνουμε να ξεχωρίζουν τα πράγματα, τι είναι αυτό και τι είναι εκείνο, πώς να μιλούν, τι σημαίνει κάθε λέξη, τι είναι σωστό να κάνουν και τι όχι, ποιος είναι καλός και ποιος κακός και ό,τι άλλο έχουμε να τους μάθουμε... Και η γνώση του σύμπαντος χάνεται... 
    Να είναι άραγε έτσι;... Κι αν ναι, πώς θα ήταν ο κόσμος αν όλοι παραμέναμε μωράκια και δεν υπήρχε κανείς να μας δείξει τα όρια του αποδεκτού; Πώς θα ήταν η συμπεριφορά μας, και πώς η καθημερινότητά μας; Έχει πλάκα να το σκεφτείς!... Νομίζω πάντως πως όλα θα ήταν πιο απλοποιημένα...
    «Η μέθοδος για να ελέγχεις τα συναισθήματά σου είναι η εξής: να τ’ αφήσεις να κυλήσουν και μετά να φύγουν.» Αυτό το θεωρώ πολύ σωστό... Δεν υπάρχει λόγος να κρατάμε πράγματα μέσα μας, να παρατίνουμε συναισθήματα και καταστάσεις... Τα γεγονότα στη ζωή μας συμβαίνουν για να την  αλλάξουν, να μας διδάξουν κάτι, και πάει, τελείωσαν... Ούτε ο θυμός, ούτε ο θρήνος, ούτε οι τύψεις, η ζήλεια, η αναμονή, οι αμφιβολίες, τίποτα από αυτά δεν μας βοηθάει αν παραμένουν στο μυαλό μας για πολύ... Πρέπει να τα νιώθουμε χωρίς ντροπή ή φόβο, κι ύστερα να τα αφήνουμε να κυλήσουν...
    Φιλοσοφικός οίστρος απογευματιάτικα...!  :P Ακούω γνώμες...!



Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Johnny, καλό ταξίδι και καλή αρχή!

Σήμερα ένας φίλος έφυγε για σπουδές στην Αγγλία... Θεατρολογία! Καινούρια αρχή, και μάλιστα σε μια ξένη χώρα... Χαρά στα κουράγια σου John, εγώ τρέμω και στην ιδέα! :P Κάθε αρχή και δύσκολη, πιστεύω όμως ότι θα τα καταφέρεις μια χαρά, θα περάσεις τέλεια και μπορεί και να πας και πιο μπροστά απ’ ό,τι εμείς που μένουμε εδώ!...
Anyway, ένα μικρό album- κορνίζα με λίγες φωτογραφίες της παρέας και ένα εμπνευσμένο εξώφυλλο ήταν το δώρο μας... Υλοποίηση δικιά μου και με την αγάπη όλων! :)

Ο Γιάννης μας, το πιο φωτεινό αστέρι του Hollywood, του οποίου τις κυρίες θα σαγηνεύσει μια μια!!!


(Το άλμπουμ είναι από τα ΙΚΕΑ.)

Και μια σελιδούλα στο τέλος για ευχές... ^_^

Αγάπη μου γλυκιά σαν Kinder έκπληξη...!

Ήρθε λοιπόν ο καιρός να σας δείξω κάποιες από τις καρτούλες μου! Επέλεξα μερικές που ταιριάζουν για ευχές αγάπης, για λόγια έρωτα, για τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου... Για τέτοιες αγαπησιάρικες περιπτώσεις γενικότερα... ♥


Το έξω... Λατρεύω αυτά τα παιζάκια που φιλιούνται! Είναι κρεμασμένα με σχοινάκι, μαζί με χαντρούλες...

Το μέσα...!


Δίφυλλη καρτούλα... Από τις αγαπημένες μου... Η καρδιά είναι ξύλινη, τα μαύρα μοτίβα είναι σφραγίδες και έχω κολλήσει και μαύρα στρασάκια.

...και το εσωτερικό της...

Και μια μικρούλα! Η καρδιά είναι από τσόχα κι έχει ένα διαμαντάκι πάνω (ίσως δεν φαίνεται καλά...)

Το εσωτερικό... Στη μια πλευρά της διπλωμένης καρδούλας φαίνεται το πίσω μέρος της τσόχινης.

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

♫♫♫ Music time... ♫♫♫





Χαχα... Απίστευτο video clip... Γελάω τόσο πολύ...!

(Gramophonedzie 'Why Don't You')

Those 10 (little) things I love most... ♥

    Η φίλη apinkdreamer με προσκάλεσε να παίξω στην νέα και άκρως ενδιαφέρουσα εκδοχή του, γνωστού στους περισσότερους πλέον, παιχνιδιού της αγάπης! Οι κανόνες παραμένουν σε γενικές γραμμές οι ίδιοι (δηλ. αναφέρεις το ποιος σε κάλεσε και τα 10 άτομα που καλείς εσύ), μόνο που τώρα πρέπει να αναφέρεις τα 10 φαινομενικά ασήμαντα πράγματα που αγαπάς... χμμμ... Δυσκολεύομαι... Γιατί απ’τη στιγμή που αγαπώ κάτι, πως μπορεί να είναι ασήμαντο;... :) Ας πούμε λοιπόν ότι αγαπώ...



♥ Τα μηνύματα για καληνύχτα...




♥ Όταν η μανούλα μου περνάει το χέρι της στο μέτωπό μου: πολύ ξεχωριστό χάδι...




♥ Μια αγκαλιά, και γενικότερα το άγγιγμα με τους ανθρώπους...




♥ Την πανσέληνο...




♥ Όταν με κρατάει από το χέρι και με βοηθάει να ανέβω κάπου πιο ψηλά για να τον φιλήσω! :P




♥ Να κοιμάμαι αγκαλιά με την αδελφούλα μου...




♥ Τα τριαντάφυλλα...




♥ Τους ήχους του δάσους...




♥ Να κάθομαι δίπλα στον μπαμπά μου, στο χέρι της πολυθρόνας, και να βλέπουμε τηλεόραση αγκαλιά...




♥ Να χαζεύω παλιές φωτογραφίες με τις ώρες...




    Αν κάτσεις και το καλοσκεφτείς, η λίστα με τα μικρά καθμερινά πράγματα που αγαπάμε είναι πολύυυυ μεγάλη... Δυστυχώς βέβαια, οι περισσότεροι από μας συνειδητοποιούμε την ύπαρξη αυτών των φαινομενικά ασήμαντων πραγμάτων (που όμως τόσο αγαπάμε) μόνο όταν τα στερηθούμε... Τι σου είναι ο άνθρωπος... :P

    Λοιπόν, λοιπόν! Θα καλέσω να παίξουν αυτό το παιχνιδάκι τους εξής:

♔ τη (μαμά) Μαρία
♔ τον Μάριο
♔ την Χαρά
♔ την Μαρία
♔ την Αγγελική
♔ την Ρούλα
♔ την Μαρία Ζ
♔ την Αντιγόνη
♔ την Dorothy
♔ την Μαργαρίτα

✿   ✿   ✿