Καλώς ήλθατε! Ελπίζω να σας κρατήσω ευχάριστη συντροφιά με τις ανησυχίες μου: ζωή, σχέσεις, καλλιτεχνικές δημιουργίες, ταξίδια, φωτογραφία, τραγούδι, προβληματισμοί και πολλά άλλα!...
RSS

Translate my blog in your own language!

English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Μιλώ για σένα...



Μόλις επέστρεψα από ακόμη ένα ταξίδι στην αγαπημένη μου Πάτρα!

Σε κάποια παλιότερη ανάρτηση είχα υποσχεθεί φωτορεπορτάζ, και αποφάσισα να σας δείξω κάποιες φωτογραφίες από αυτή μου την επίσκεψη, αν και είναι λίγες... Προτιμώ γενικά να απολαμβάνω με τα μάτια... ;)

Μπαίνω στο πούλμαν και απλώνομαι! Κάνω το κάθισμα δικό μου, συνοδό στην χαρά μου που πάω "σπίτι"...

Αυτή τη φορά αποφάσισα να αγνοήσω τη ζαλάδα που με πιάνει όταν διαβάζω, και άνοιξα το βιβλίο μου. Καιρό είχα να διαβάσω οτιδήποτε πέραν από τα συγγράμματα της σχολής...


Τα τοπία έξω εναλλάσονται. Όσες φορές κι αν τα έχω δει, περιέργως ποτέ δεν τα βαριέμαι...



Και φτάνω.
Ξεκούραση στο σπίτι, κι ύστερα η απαραίτητη βόλτα στο κέντρο!...


Αυτή η βιτρίνα πολύ μου άρεσε! Είναι κι αυτή στο κλίμα της νοσταλγίας του Σεπτέμβρη. Μπράβο σε όποιον την εμπνεύστηκε!

Ύστερα κατηφορίσαμε στον Μόλο...

Αυτό που απολαμβάνω σε αυτή την πόλη, είναι ότι αισθάνομαι ότι οι άνθρωποι έχουν πολύ γούστο! Μου αρέσουν τα μαγαζία τους! Μπορείς να μπεις σε ένα μαγαζί που απ' έξω μοιάζει αδιάφορο, και μέσα να δεις πράγματα που θα σε εκπλήξουν ευχάριστα! Το ίδιο ισχύει τόσο για τα καταστήματα όσο και για τις καφετέριες, τα ταβερνάκια, τα ζαχαροπλαστεία, τα μπαράκια κλπ κλπ! Μπαίνεις μέσα και καταλαβαίνεις ότι έχουν βάλει όλη τους τη μαεστρία οι άνθρωποι για να σε κάνουν να ξανάρθεις!

Αυτή τη φορά πήγαμε στο "Νέον". Η πρώτη μου κουβέντα όταν είδα το εσωτερικό απ' έξω, λίγο πριν μπούμε, ήταν "Α! Μια ζούγκλα!" Δείτε τις φωτογραφίες και θα καταλάβετε γιατί...









Στο βάθος του μαγαζιού, υπήρχε ένας τοίχος γεμάτος με επιτραπέζια, τοποθετημένα με τάξη σε ξύλινα κουτιά, σεντούκια και μπαουλάκια! Και στη μέση ένας καθρέφτης που μου έκανε τσαλιμάκια! Ή μήπως του έκανα εγώ;...

Έπιασα το τάβλι κι επιστροφή στο τραπέζι μας, στη μέση της "ζούγκλας"!

Άλλη μια γωνίτσα του μαγαζιού, με παλιές γαλλικές αφίσες.

Το τάβλι συνοδεύει φυσικός χυμός μύλο!



Ύστερα επιστροφή στο σπίτι...


Ένα τοπίο που έχω φωτογραφίσει άπειρες φορές, και θα φωτογραφίσω άλλες τόσες πιστεύω, μέχρι να κλείσει το κεφάλαιο "Πάτρα".


Βγήκαν και οι μακριές μου οι πιτζάμες, με τη ρομαντική διάθεση!...


Μα η μέρα της επιστροφής έρχεται πάντα πριν καν το καταλάβω!...



Ευτυχώς, κάτι τέτοια τοπία με κάνουν να απολαμβάνω τη διαδρομή προς την άχαρη- τελικά- Αθήνα, και να ονειρεύομαι το επόμενο ταξίδι!...




Καλή εβδομάδα εύχομαι σε όλους!...

 
 
Μιλώ με τις πηγές που ζούνε μοναχές
και τους μιλώ για σένα!
πΠς όταν με κοιτάς, σαν λες πως μ'αγαπάς
αγγέλοι φτερουγίζουν...
 


 
{Kανά Μελίνα_ Μιλώ για σένα}
 
 

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Rainbow cupcakes: the first attempt...!


Επιστροφή στην κουζίνα!

Με το που δρόσισε ο καιρός, συννέφιασε και άρχισε το ψιλόβροχο, εμένα το μυαλό μου αμέσως στο ζεστό, αρωματικό τσάι, και φυσικά... στα cupcakes!!!

Θα μαζευόμασταν χθες βράδυ στο σπίτι της Βασούλας για κιθάρα, και αποφάσισα να φτιάξω κάτι να γλυκάνω τους φίλους μου! Άλλωστε, έτσι γίνεται πλέον: κάποιος βάζει το σπίτι, άλλος το φαί, άλλον το γλυκό, άλλος το ποτό, και όλοι μαζί την όμορφη παρέα, το τραγούδι και τον χαβαλέ... Γιατί λεφτά κάθε μέρα για έξοδο δεν παίζουν ούτε γι' αστείο πλέον! Μα, να σας πω την αλήθεια μου... Εμένα μου αρέσει πιο πολύ έτσι... :)

Τέλος πάντων, αποφάσισα να κάνω και το κομμάτι μου, και είπα να δοκιμάσω επιτέλους να φτιάξω τα Rainbow cupcakes που τόσο καιρό το Μαρουλάκι με παρακαλούσε να της φτιάξω!

Χώρισα τη ζύμη μου σε 5 μέρη, και άρχισα να παίζω με τα χρώματα ζαχαροπλαστικής!





...και γρήγορα στο φούρνο!





Εν τω μεταξύ, μόλις είχα βγάλει τα σοκολατένια! Γιατί έκανα ΚΑΙ σοκολατένια! μουάχαχαχαχα!!!
Βασικά, έκανα 3 φουρνιές, περίπου 26 cupcakes βγήκαν! Ήταν να μην πάρω φόρα δηλαδή!!!




Μόλις βγήκαν τα rainbow, άρχισα να στέλνω βασανιστικές φωτογραφίες στις κολλητές μου μέσω facebook... Με σχόλια του τύπου "that's all I can show you for now..." και τέτοια! :P




Μόλις κρύωσαν έκοψα ένα να το πάω στην Ελλίτσα μου που διάβαζε στο δωμάτιό μας. Για την ακρίβεια, τρόμαξε το παιδί από τι φωνές μου και ήρθε στην κουζίνα να δει τι συμβαίνει και προς τι αυτή η χαζοχαρά! Δεν φταίω εγώ, χαιρόμουν μόνη μου με το μικρό γλυκούλι cupcake και τα χρώματα που αντίκριζα!!!

Μα δεν είναι μια γλύκααααα;;;;;;




Περιττό να σας πω ότι δεν πρόλαβα να βγάλω άλλες φωτογραφίες, ούτε με την διακόσμιση (το... υπερθέαμα ολοκληρώθηκε με λιωμένη Merenda και τρούφα!), ούτε από τα πασαλειμένα μουτράκια της παρέας όταν τα σέρβιρα! Αυτές σας τις χρωστάω με την επόμενη φουρνιά!... :)

Καλή εβδομάδα σε όλους!...



 

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

Κατασκευές, επισκευές και μαστορέματα...


Πιστεύω πως σε όλα τα σπίτια υπάρχει μια μικρή γωνίτσα, όπου ο καθένας φυλάει κάτι που έσπασε, ξηλώθηκε, ξεκόλλησε κλπ, ώστε να το φτιάξει αργότερα... Και κάποια στιγμή, αυτή η γωνίτσα γεμίζει, φτάνουμε στο απροχώρητο και λέμε "Τώρα ήρθε η ώρα σου!"...



Έτσι συνέβη και με την δική μου γωνίτσα (επιτέλους!)... Και ήρθε η ώρα να επισκευάσω κάτι πραγματάκια, που τα καημένα δεν θέλανε και ιδιαίτερο κόπο, παρά μόνο 10 λεπτά από το χρόνο μου!...


Επισκευή Νο1- Το σπασμένο βραχιόλι




Ένα από τα δύο βραχιολάκια που μου είχε δώσει η Δημητρούλα να της φτιάξω γιατί της είχαν σπάσει. Οι πετρούλες είναι φεγγαρόπετρα και πέτρα από ηφαίστιο (και καλά μου :P ). Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να ξαναφτιάξω το βραχιολάκι με καινούριο σύρμα, στοπάκια και κουμπώματα! Και έτοιμο...








 Επισκευή Νο2- Το ξεφτισμένο βραχιόλι




Αυτό είναι το δεύτερο βραχιολάκι της Δημητρούλας. Οι χάντρες του είναι φεγγαρόπετρα και μάτι της γάτας. Το σχοινάκι είχε κοπεί σε ένα σημείο, και ήταν έτοιμο να κοπεί και σε άλλα, κι έτσι ήθελε αλλαγή. Αντικατέστησα το λιλά ταλαιπωρημένο κορδόνι με λευκό, και να το, σαν καινούριο!...






 Επισκευή Νο3- Το βραχιόλι με τα κρόσια




Στο τέλος αποφάσισα να ασχοληθώ και με το βραχιόλι που φορούσα στο πόδι μου. Τα κορδονάκια που το κρατούσαν στη θέση τους είχαν ξεφτίσει εντελώς από τα μπάνια και μου λύνονταν συνέχεια. Πήρε λοιπόν κι αυτό τη σειρά του... Συμμάζεψα τα σχοινάκια και πέρασα και μια μεγάλη χάντρα στο τελείωμα, σαν κούμπωμα.






Με τη διαφορά πως σε αυτή την περίπτωση η επέμβαση απέτυχε και ο ασθενής απεβίωσε! Γιατί δεν μου έκοψε ότι κονταίνωντας τα σχοινάκια το βραχιολάκι δεν θα έκανε πια στο πόδι μου! χεχε!...



ೋღ♥ღೋ
 
Ήταν η πρώτη φορά μετά από πολύυυ πολύ καιρό που έπιασα υλικά και εργαλεία στα χέρια μου, και αισθάνθηκα πολύ όμορφα... Ήταν μια καλή αρχή τα μαστορέματα, μπας και πάρω μπρος και αρχίσω να καταπιάνομαι με τίποτα... :)
 
Σας φιλώ!...
 
 
Υ.Γ. Μόνο η fimo- αρκουδίτσα μου έμεινε με το παράπονο!...
 
 

 
 


Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

Ο κύριος Σεπτέμβρης!...





Κι όπως ταξιδεύαμε αμέριμνοι ακούστηκε, η φωνή του οδηγού, σαν ξυπνητήρι: «Στάση Φθινόπωρο»... οι επιβάτες να εξέλθουν από την αμαξοστοιχία!
 
 
 
 
Κατεβήκαμε λιγάκι μουδιασμένοι. Μας περίμενε στο σταθμό ένας σοβαρός κύριος με καπέλο και μια κλειστή ομπρέλα στο χέρι. Ο κύριος Σεπτέμβρης!
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΕ!... με ύφος όχι τόσο της διαταγής όσο του επείγοντος.
 
 
 
 
Στο δρόμο μάθαμε πως κάνει πολλές δουλειές. Είναι ωρολογοποιός, βροχοποιός, του αρέσουν τα σταφύλια, έχει βιβλιοπωλείο και τρώει ρόδια !
 
 
 
 
Περίεργος τύπος ο κύριος Σεπτέμβρης είπαμε... εργασιομανής! Πότε τα προλαβαίνει όλα;
Μας ανέβασε στο λεωφορείο του και ξεκινήσαμε.
 
 
 
 
Στο δρόμο, γυρίζαμε το κεφάλι στο τζάμι να θυμηθούμε τη θάλασσα, την ανεμελιά, τη μέθη και τον πόθο του καλοκαιριού- ο πόθος είναι πάντα θέρος όποια και να' ναι η εποχή- μας κοίμησε γλυκά η διαδρομή... ΦΤΑΣΑΜΕ!.. φώναξε πάλι!
 
 
 

Κατεβήκαμε μας οδήγησαν σε μια αυλή... στοιχηθείτε!
Και να τα πρώτα αποτυπώματα παιδικών δοντιών στην πίσω άκρη του μολυβιού... να οι πρώτες σκοτούρες με τα βιβλία... να και τα πρώτα κλάματα «θέλω να γυρίσω σπίτι»... τα πρώτα αγγίγματα σημάδια αναγνώρισης μεταξύ των καλοπλυμμένων παιδιών... να και οι διευθυντές στα πρώτα καλωσήλθατε με λόγο στολισμένο ανάλογα με την γεύση της ιστορίας που τρώνε εκείνο το διάστημα, παρόλο που κανείς δεν τους ακούει...
 
 
 
 
Ένας μικρός Σεπτέμβρης βάζει τα κλάματα
που στο σχολειό τον πάνε να μάθει γράμματα
θέλει να παίξει ακόμα με τ' άστρα του ουρανού
πριν έρθουν πρωτοβρόχια και συννεφιές στο νου...
 
 
 
 
Και να τα πρώτα δαγκώματα αμηχανίας στο στυλό- δεν πάνε καλά οι δουλειές- να οι πρώτες σκοτούρες με τα βιβλία των ισολογισμών... να και τα πρώτα "θα παραιτηθώ" παρ' όλη την φρεσκάδα για ένα νέο ξεκίνημα... να και οι κυβερνώντες στις προγραμματικές τους δηλώσεις με λόγο στολισμένο ανάλογα με τη γεύση της πολιτικής που τους ταϊσανε εκείνο το διάστημα, παρόλο που κανείς δεν τους πιστεύει... ακόμα και αν τους ακούει...
 
 
 
 
 Ένας μικρός Σεπτέμβρης φίλος αχώριστος
καθώς περνούν τα χρόνια γίνεται αγνώριστος
το κόκκινο ραγίζει στα μήλα της ροδιάς
 κίτρινα πέφτουν φύλλα στον κήπο της καρδιάς...
 
 

 
Περίεργος τύπος ο κύριος Σεπτέμβρης!

 
 
Αλέξανδρος Γούδας_ κείμενο δανεισμένο από εδώ.

 
 
Υ.Γ. Ο Σεπτέμβρης μου έχει φτιάξει το κέφι... Φαίνεται;;; ;)
 
 
 
 
 

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

Fall-ing in love... ♥


Επιστροφή... Φθινόπωρο... Αγαπημένος μήνας ο Σεπτέμβρης. Περισσότερο από κάθε φορά, εγώ τώρα ανανεώνομαι! Και λατρεύω τη μυρωδιά των πεσμένων φύλλων και της βροχούλας!... Και λατρεύω και όλα τα χρώματα αυτής της εποχής! Στις αποχρώσεις του καφέ και του κόκκινου...


Όπως είπε και η μαμά Μαρία... Καιρός για δουλειά!
Με διακατέχει η σκέψη πως "όλα θα γίνουν"... Πως όλα θα είναι οκ...

Ready?... Let's go then!

Υ.Γ. Και σταματήστε πια να λέτε "Άντε, καλό χειμώνα"!!! Φθινόπωρο έχουμε!...