Καλώς ήλθατε! Ελπίζω να σας κρατήσω ευχάριστη συντροφιά με τις ανησυχίες μου: ζωή, σχέσεις, καλλιτεχνικές δημιουργίες, ταξίδια, φωτογραφία, τραγούδι, προβληματισμοί και πολλά άλλα!...
RSS

Translate my blog in your own language!

English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Πάει ο παλιός ο χρόνος...

     Παραμονές Πρωτοχρονιάς σήμερα... Ελπίζω όλοι και όλες σας να περάσετε την αλλαγή του χρόνου σε κάποιο ζεστό σπιτικό, γεμάτο ειλικρινή χαμόγελα και τρυφερές αγκαλιές!
      Κι επειδή ο νέος χρόνος πάντα φέρνει απολογισμό και ανασχεδιασμό... Δείτε αυτό το βιντεάκι και θυμηθείτε:


Το νέο χρόνο...

Να χρησιμοποιείτε τη δύναμή σας για καλούς σκοπούς...
Να ζητάτε συγχώρεση για τα λάθη σας, και να πιστεύετε ότι θα την πάρετε...
Να μην εμπαίζετε τους άλλους, γιατί ποτέ δεν ξέρετε τι έχουν περάσει, αλλά και τι θα ξημερώσει σε εσάς...
Να απλώνετε το χέρι σας και να προσφέρετε την βοήθειά σας σε όσους την χρειάζονται, γιατί πάντα θα βρεθεί ένας τρόπος αυτό το καλό να επιστρέψει σε εσάς...
Να χαμογελάτε, ακόμη κι αν η ζωή σας δεν είναι όπως θα θέλατε...
Να μην φέρεστε μικρόψυχα και κουτοπόνηρα, γιατί η κακή ενέργεια- όπως και η καλή- κάνει κύκλους...
Όταν σας συμβαίνει ένα καλό ευχαριστηθείτε το με όοοολη σας την ψυχή!... Γιατί, δυστυχώς, τον τελευταίο καιρό τα καλά έχουν λιγοστέψει...

Αυτά και πολλά άλλα για την νέα χρονιά!!! Εύχομαι για όλους υγεία κυρίως, και όλα τα άλλα έρχονται στη συνέχεια... Καλά να περάσετεεεεεεε!!!!! :D

✫✫✫✫✫✫
Υ.Γ. Τέλειο το βιντεάκι;!;! :p

Last minute gifts! ^_^

      Εύκολα κι όμορφα, αφ'ενός για να αποφύγω τον χαμό στα καταστήματα, και αφ' ετέρου γιατί πάντα προτιμώ τα προσωπικά δώρα από τα αγοραστά... :)
      Μια ιδέα, δύο αποχρώσεις, δύο δωράκια της τελευταίας στιγμής για τις φίλες μου, Μαριλένα και Βέρα!... :)


...της Μαριλένας...

...και της Βέρας...
¸....✫................... *•*
´¸...*♥..´¸...........*♥♫♥*
´¸¸♥*................✯•♫•♥•*
´¸.•✫ .............. *♥•♫•♫♥*      Happy New Year!!!
...~`,`~............. ✯♥•♦♫♥•♥*.
`.✫`.............. *♥☺♥•♥•☺♥*.
●/................✯♥•♥♠♫♥#♥•♥*..
/▌................*♥♫•♥♫•♥♫♥•♫♥*
/ \....................... ╬╬╬╬.

Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

Χριστουγεννιάτικη ιστορία...

   


    Ανέβαινε τα σκαλοπάτια δύο δύο, παρά τα χρονάκια του, έπρεπε να προλάβει, δεν είχε και πολύ χρόνο στη διάθεσή του, σε λίγο έκλεινε η εφορία, λίγο αργότερα οι τράπεζες κι έπρεπε να περάσει και για μια θεώρηση. Το δώρο λειψό φέτος, αλλά οι υποχρεώσεις διπλάσιες, το άγχος ακόμα μεγαλύτερο και ο χρόνος πάντα τόσο λίγος και στενός...
    Αργότερα έπρεπε να πάει για τα ψώνια του γιορτινού τραπεζιού κι ακόμα πιο αργότερα να ντυθεί την καλή του διάθεση για το ρεβεγιόν, αλλά γι' αυτά είχε ώρα, προς το παρόν έπρεπε να προλάβει. Αν η πορεία του μέχρι εδώ ήταν φυσιολογική, δε θα είχε τώρα τόσο άγχος: στο πεζοδρόμιο, λες και το έκαναν όλοι επίτηδες, πήγαιναν με το πάσο τους, του έκλειναν το δρόμο, κανείς δε συμμεριζόταν τη βιασύνη και την αγωνία του. Μετά έπρεπε να κάνει ένα μικρό κύκλο γύρω από το σκαμμένο τετράγωνο, τώρα βρήκαν κι αυτοί; Υστερα ήταν κι ο αλήτης που έπεσε πάνω του με το ποδήλατο και ζητούσε και τα ρέστα και τώρα στις σκάλες μοιάζει σαν να κάνουν πασαρέλα όλοι οι ηλικιωμένοι της πόλης. Στο τέλος δε θα προλάβει τίποτα έτσι όπως πάει το πράγμα...
    Έφτασε, αλλά μπροστά στο γκισέ περιμένει ουρά, δε θα προλάβει την τράπεζα! Περιμένει κι αυτός, αλλά αυτό που πραγματικά θέλει είναι να ορμήσει και να δαγκάσει τον καθένα που βρίσκεται εδώ μέσα κι αν κρίνει από τα βλέμματα, τους ιδρώτες και τα μουρμουρητά μέσα από τα δόντια κι όλοι οι άλλοι το ίδιο θέλουν να κάνουν.
    Αυτό ήταν! Δεν πρόλαβε την τράπεζα, τώρα δεν είχε κανένα νόημα η βιασύνη, εξάλλου έπρεπε και να ηρεμήσει λίγο, μέρα που 'ναι. Βγαίνει έξω από το καταθλιπτικό κτίριο, κοιτάζει προς τα πάνω, παίρνει ανάσα, ναι, κάπως καλύτερα, τι στο καλό, κάπου πρέπει να κρύβεται το πνεύμα των Χριστουγέννων, έτσι δεν είναι; Ναι, έτσι είναι κι επιτέλους είμαστε άνθρωποι, δε χάσαμε ακόμη την ευαισθησία και την αλληλεγγύη.
    Βλέπει απέναντι το ζητιάνο, ναι, κάτι θα του δώσει μέρες που 'ναι, του πετάει ένα κέρμα, νιώθει ήδη καλύτερα, υπάρχει το πνεύμα τελικά, αρκεί να το αναζητήσεις. Στρίβει στη γωνία και... πάλι εσύ; Ο ποδηλάτης τον χτύπησε και δεύτερη φορά! Ε όχι, όλα έχουν ένα όριο, όχι και να αρχίσει να με βρίζει κιόλας, έχει γρήγορες κινήσεις, του καταφέρνει δυο γροθιές, μια σταλιά είναι ο τύπος έτσι πεσμένος στα νερά κάτω, κλοτσάει τις ρόδες, τις στραβώνει, του πετάει πάνω του το τσακισμένο ποδήλατο, φεύγει. Νιώθει καλύτερα, πολύ καλύτερα, κοίτα να δεις πού μπορεί να κρύβεται το χριστουγεννιάτικο πνεύμα...

(ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΡΕΤΖΙΟΥ)


 ˙·٠•●✿●•٠·˙


    Νομίζω ο τίτλος "Χριστουγεννιάτικη υστερία..." θα ταίριαζε καλύτερα... :p
Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ πάντως φέτος τα Χριστούγεννα διακατέχομαι αρκετά συχνά από ένα τέτοιο (αγχωτικό, νευρικό και εν γένη... παλαβό!) χριστουγεννιάτικο (;) πνεύμα, που δεν με αφήνει να απολαύσω την ομορφιά των ημερών!... Κακούργο...! :p
    Τα φιλιά μου σε όλους!...

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Χαρούμενα Χριστούγεννα!!!

  


Εύχομαι σε όλους και όλες να περάστε όμορφα αυτήν την μεγάλη γιορτή, δίπλα σε ανθρώπους που αγαπάτε! Ας είναι μια γιορτή γεμάτη χαμόγελα και αισιοδοξία!!!

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Ένα καθυστερημένο δώρο...

    Επιτέλους χτες πήγα στην φίλη μου τη Βίλμα το βραχιόλι που της είχα φτιάξει για τα γενέθλιά της,  που ήταν... τον προηγούμενο μήνα! :p
    Σας το δείχνω, μαζί με την καρτούλα που της έφτιαξα! :)



Η ιδέα για το κόσμημα αυτό έρχεται από της ανάρτηση της drosostalitsas.



Άλλο ένα λατρεμένο κούμπωμα!


Και φορεμένο...

Και αυτή είναι η καρτούλα!




    Σας φιλώ!...

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

La roue tourne... Ή αλλιώς... Ρόδα έιναι και γυρίζει...!

  


...Και δεν ξέρεις ποτέ τι σου ξημερώνει... Και τίποτε δεν είναι δεδομένο, τίποτα τυχαίο... Και σήμερα είμαστε, αύριο δεν είμαστε... Και λοιπά γραφικά...
    Ήταν γεμάτες μέρες... Και για μένα, και για τους δικούς μου ανθρώπους. Για άλλους ξεκούραστες και ευχάριστες, για άλλους έκρυβαν δυσάρεστες εκπλήξεις... Όμως δίπλα σε όλους μας υπήρχε κάτι, κάτι καλό που μας προστάτευε. Άλλοι θα το πουν αλλιώς, εγώ το λέω Άγγελο και Θεία Παρουσία...
    Ο,τι και να' ταν, το ευχαριστώ... Για πολλούς λόγους, για καταστάσεις που έλαβαν χώρα σε άλλον τόπο, σε παράλληλους χρόνους... Που κράτησε τους ανθρώπους που αγαπώ κοντά μου, και υγιείς, ίσως λίγο πληγωμένους αλλά πάντα ίδιους, πάντα δυνατούς... Που επισφράγισε μιαν υπόσχεση... "Ο,τι κι αν γίνει, να κάνουμε πάντα πίσω. Και οι δύο."


Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

Πείτε μας, παρακαλώ!...

    Η simone με κάλεσε να μοιραστώ, όπως κάνει κι εκείνη, τα μυστικά μου! Όπως έχετε κάνει ήδη και πολλές από εσάς λοιπόν, ξεγυμνώνομαι κι εγώ! Με καλό σκοπό όμως! Όχι κατινιές! Έτσι, για να γνωριστούμε καλύτερα... :) Αρχίζω λοιπόν, εν μέσω μανικιούρ- πεντικιούρ, μιας και αύριο φεύγω για Πάτρα, πάω να βρω τον καλό μου...


 ❈ Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;

    Να μοιράζομαι με κάποιον μια δυνατή στιγμή αγάπης. Μια τέτοια στιγμή που θα με κάνει να κοιτάξω κρυφά τον ουρανό και να πω "Σ' ευχαριστώ γι' αυτό που ζω Θεέ μου!..." Μπορεί να είναι ο,τιδήποτε... Από το να τα βρω με κάποιον που έχω μαλώσει, μέχρι μια ζεστή αγκαλιά ή ένα πανέμορφο τοπίο...

Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;

    Χμμ... Οι υποχρεώσεις;... Βασικά, όταν χτυπάει το ξυπνητήρι και καταφέρω να τραβήξω το μυαλό μου από την χώρα του Μορφέα, αρχίζω να ρωτάω τον εαυτό μου "Πού βρίσκομαι; Τι μέρα είναι; Α, ναι... Δευτέρα... Τι ώρα να' ναι;... Τι ώρα έχω μάθημα σήμερα;..." κλπ γραφικά... Οπότε, ναι, οι υποχρεώσεις... Αλλιώς θα γυρνούσα πλευρό!

Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;

    Όταν είδα το τελευταίο επισόδιο από το "Η Γενιά των 592 ευρώ"! Πόσο γελάω, Θεέ μου, με αυτήν την σειρά!... "Τη μύτη σου 13!!!" χαχαχα!!! Κορυφαία ατάκα...

Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;

    Υποθέτω... Το ότι θέλω να υπάρχει ένα πρόγραμμα για τα πάντα. Από την ώρα που θα ξυπνήσω ως την ώρα που θα κοιμηθώ, θέλω όλα να γίνονται όπως θέλω, την ώρα που τα θέλω!...

Το βασικό ελάττωμά σας;

    Το ότι τρελαίνομαι αν κάτι δεν γίνει όπως το θέλω, την ώρα που το θέλω, ή αν κάποιος δεν είναι συνεπής στο... πρόγραμμά μου! Αν είναι δυνατόν!!! :P

Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα;

    Η μητέρα μου και ο πατέρας μου. Είναι τα πρότυπά μου, για τον τρόπο που συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλον, για την δύναμη με την οποία στηρίζουν ο ένας τον άλλον και αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις... Επίσης, η αδερφή μου, οι φίλες μου και ο καλός μου, που με ανέχονται! Ο καθένας σε ό,τι του κάνω... ^_^

Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;

    Δύσκολοοο!!! Πολύ δύσκολο!... Δεν νομίζω ότι μπορώ να σκεφτώ κάποια... Άλλωστε... Είμαι από μόνη μου πολύ ξεχωριστή προσωπικότητα...!!! :p :p :p

Σε ποια λάθη δείχνετε την μεγαλύτερη επιείκεια;

    Σε αυτά που δεν γινόταν να αποφευχθούν με κανέναν τρόπο.

Το αγαπημένο σας ταξίδι;

    Τα πήγαινε- έλα μου στην Πάτρα. Ή μάλλον τα πήγαινε μόνο! :p
Είναι το μέρος που πάντα περνάω τέλεια, που ξεκουράζομαι και μοιράζομαι όμορφες στιγμές. Αγαπώ κάθε γωνιά της, και κάθε φορά που πιέζομαι θέλω να ξεφεύγω εκεί...
    Ύστερα, πως θα μπορούσα να ξεχάσω το καλοκαίρι της τρίτης Λυκείου (της ελευθερία δεν λέω καλύτερα...!!!) στην Αμοργό και τα Κουφονήσια, ή τα καλοκαίρια στην Αγία Άννα, ή την Ύδρα, ή την Ζακυνθούλα μου ή την Αρκαδία και τον Λούσιό της, ή ή ή... Όλα τα μέρη που ταξίδεψα τα αγαπώ και τα νοσταλγώ!...

Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

    Χμμμ... Ο Κοέλο, για το "Ζαχίρ" που με μάγεψε... Ο Millman για το "Ο Δρόμος του Ειρηνικού Πολεμιστή" που με σημάδεψε... Και... ο Τριβιζάς!!! Που γέμισε την παιδική μου φαντασία με τα πιο υπέροχα παραμύθια!!! Άντε, θα πω και την J. K. Rowling! Ε, τι, να το κρύψω;! Αφού με ένα βιβλίο του Χάρι Πότερ στο χέρι είμαι κάθε Χριστούγεννα (τουλάχιστον!) Επιφυλάσσομαι φυσικά, για τόσους και τόσους συγγραφείς που δεν έχω διαβάσει ακόμα!

Ποια αρετή προτιμάτε σε μια γυναίκα;


    Να ξέρει πότε πρέπει να μιλήσει, και πότε είναι καλύτερα να κρατήσει την σκέψη της για τον εαυτό της (και να δράσει υπογείως!) :p 

Και σε έναν άντρα;


    Να μην τσιγκουνεύεται την αγκαλιά και το φιλί του, να ξέρει να αγαπάει και να το δείχνει.

Το βιβλίο που σας σημάδεψε;


    Όπως προανέφερα, νομίζω πως είναι ο "Δρόμος του Ειρηνικού Πολεμιστή"... Και το "Ζαχίρ"...

Ο αγαπημένος σας συνθέτης;


    Δεν θέλω να αναφέρω ονόματα που δεν γνωρίζω το έργο τους σωστά, μην το παίξω έξυπνη, μικρή σχέση έχω με το αντικείμενο... Μαγεύομαι από τις μελωδίες, αλλά σπάνια ερευνώ την προέλευσή τους.

Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντουζ;


    Όπα, όπα! Ποιος μίλησε για σφύριγμα;! Εγώ στο μπάνιο τραγουδάω κανονικά!!! Μέχρι να βαρεθεί κάποιος να με ακούει, και να χτυπήσει θυμωμένα την πόρτα, οπότε απλά μουρμουρίζω τους στίχους! Τραγουδάω ό,τι παίζει το ράδιο ή το κινητό μου, που πάντα υπάρχουν στο μπάνιο (μουσικοχορευτικό σου λέει το θέαμα την ώρα του ντουζ!)

Η ταινία που σας σημάδεψε;


    Δεν υπάρχει η ερώτηση! Δεν θα αποφασίσω ποτέ!!! Ας πω το "Κεραυνοβόλος έρωτας": η καλύτερη ιστορία αγάπης που έχω δει ως τώρα. Αλλά μια απόλυτη απάντηση δεν θα υπάρξει ποτέ!!!

Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;


    Θα δώσω την ίδια απάντηση με την ερώτηση για τον αγαπημένο συνθέτη: δεν γνωρίζω, άρα καλύτερα να μην απαντώ...

Το αγαπημένο σας χρώμα;


    Το μπορντοκαφεάσπρο!!! χα! Στην έφερα, φανταστικέ δημοσιογράφε!!!

Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;


     Το ότι δεν είχα ποτέ μέχρι τώρα κάποια αποτυχία!!! μουαχαχαχα!!! Τουλάχιστον σε επίπεδο σπουδών... Δεν ξέρω αν πιάνετε...

Το αγαπημένο σας ποτό;

    Β-52


Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;

    Κοινότυπο, αλλά για τίποτα. Από αρκετά μικρή ηλικία πήρα την απόφαση ότι θα προσπαθώ να μην μετανιώνω για όσα κάνω ή δεν κάνω. Πάντα έχω βέβαια τον φόβο των χαμένων ευκαιριών, αφού μια ζωή την έχουμε, αλλά προσπαθώ να μην μετανιώνω ούτε γι' αυτές.

Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;

    Το ψέμα και την υποκρισία.

Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;

    Όταν δεν γράφω τι; Στο blog; Εξετάσεις;! Μπερδεύτηκα!!! Να δημιουργώ θα πω!... Ξέρω γω;!... :S

Ο μεγαλύτερος φόβος σας;

    Ο θάνατος. Δικός μου ή των αγαπημένων μου. Γενικά θα έλεγα...

Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;

    Γενικά τα αποφεύγω, σε κάθε περίπτωση. Αλλά ας πούμε όταν η αλήθεια δεν θα ωφελήσει σε τίποτα...

Ποιο είναι το μότο σας;

    Όλα συμβαίνουν για κάποιον λόγο...

Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;

    Απαπα!!! Κουνήσου από την θέση σου άνθρωπέ μου (φανταστικέ δημοσιογράφε την συμφοράς)!!!
Δεν θέλω να ξέρω! Αρκεί να αργήσει να συμβεί!

Αν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;

    Που οφείλονται οι αδικίες στον κόσμο μας;... Δεν μπορεί όλοι όσοι παθαίνουν συμφορές να είναι κακοί άνθρωποι...

Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;

    Σε πλήρης σύγχυση! Και διαρκής αναζήτηση! Καιρό τώρα!...

✿~✿~✿~✿

    Πφφ... Με κούρασες!... 2 πήγε η ώρα!!! Έλεος... Τι θέλω και δέχομαι συνεντεύξεις και αηδίες!... Δημοσιογράφοι σου λέει... Τσ τσ τσ...!!!

:p :p :p
   
    Αυτά είχα να πω για μένα λοιπόν... :)
Να είστε επιεικείς μαζί μου, με ρέγουλα τα σχόλια! Και όποιος θέλει ας παίξει, να μάθουμε και των υπόλοιπων τα μυστικά! χεχε!

:p :p :p


    Αυτά λοιπόν από μένα! Στέγνωσαν και τα νυχάκια...! Θα τα πούμε από Κυριακή βράδυ που θα επιστρέψω! Σας φιλώ όλους και όλες και εύχομαι ένα καλό Σαββατοκύριακο από τώρα! :)

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Πότε θα έρθουν τα Χριστούγεννααααααα;...

    Γεια σαααααςςςς!!!
    Μετά από μια εβδομάδα απουσίας, και ένα δύσκολο Παρασκευοσαββατοκύριακο, επιστρέφω κι εγώ στην blog-o- παρέα! Τί μου κάνετε;... Ελπίζω να είστε όλες και όλοι καλά!
    Σήμερα θα σας δείξω κάτι πιο Χριστουγεννιάτικο (το μόνο που έχω προλάβει να φτιάξω μέχρι στιγμής), έτσι, για αλλαγή! :)

Με χαρά σας παρουσιάζω...

...τον Αρκούδο...

... τον Γάτο...

...και τον Κούνελο!!!

    Είναι τρία μικρά μπρελόκ, φτιαγμένα με Fimo (πολυμερής πυλός) και διακοσμημένα με τσόχα, κορδελίτσες και λίγη χρυσόσκονη...
    Κάποιες από εσάς τα είδατε και στην έκθεση του "Βάλε Φαντασία" στο Ash in Art, στον πάγκο της μανούλας μου... Της τα έδωσα για γούρι! :)

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Τετραδιάκιααα!!! ^_^ (Νο3)

     Με χαρά σας παρουσιάζω το τελευταίο από τα τρία τετράδια της Βάσως, καθώς και το σημειωματάριο που της δώρισα, για να την ευχαριστήσω... :)







 ~ ~ ~





Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

˙·٠•●✿ ♪ ♫ ♬♭Music time ♬♩♪ ♫ ✿●•٠·˙


♥ ~ ♥ ~ ♥ When you feel so tired but you cannot sleep... Lights will guide you home... And I will try to fix you... ♥ ~ ♥ ~ ♥

{Coldplay_ Fix you}

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Τετραδιάκιααα!!! ^_^ (Νο2)

    Σας παρουσιάζω και το δεύτερο τετράδιο της Βάσως. Έχω κάποιες στο μυαλό μου που πιστεύω θα τους αρέσει πολύ... :)




Προτίμησα να μην βαρύνω πολύ αυτό το τετράδιο, μιας και η εικόνα είναι όμορφη από μόνη της... Έπαιξα όμως με στρασάκια στα λουλούδια, απαραίτητη τσαχπινιά! ;)

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Τετραδιάκιααα!!! ^_^ (Νο1)

    Αυτό είναι το πρώτο από τρία τετράδια που έφτιαξα για την φίλη μου Βάσω, που όπως είπε της άρεσαν και την ευχαριστώ πολύ! :)
    Πώς σας φαίνεται;...

Άδραξε την μέρα!!!

Διαμαντάκια στολίζουν το περίγραμμα του Carpe Diem...

Ένα λουλούδι από διαμαντάκια...

...και πολλά διαφορετικά χάρτινα λουλούδια στο κάτω μέρος της εικόνας!!!

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Έτσι... Για να μην ξεχνάμε να εκτιμάμε και τον αέρα που αναπνέουμε...

     Μια ιστορία που πρέπει να διαβαστεί από όλους... Είναι πολύ συγκινητική, και μπράβο σε αυτόν που την έγραψε... (Προτίμησα να μην την αναδημοσιεύσω αλλά να σας παραπέμψω στην ίδια την ανάρτηση, καλύτερα να την διαβάσετε εκεί...) Τέτοιες ιστορίες με κάνουν να εκτιμώ την ζωή μου και όσα πολύτιμα έχω...
 
O κ. Καβουράκης και το ταξίδι του


Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Σελιδοδείκτες part 1 !!!

    Γεια σας blog-o- φίλοι μου! Καιρό είχα να σας μιλήσω... Δεν φταίω εγώ! Με φάγανε οι υποχρεώσεις!!! :P
    Λοιπόν, σήμερα θα σας δείξω έναν σελιδοδείκτη που έφτιαξα κάποτε για την βιβλιοφάγο φίλη μου, Εύη! Είναι ένας από τους πολλούς δηλαδή, γιατί τους έχει ιδιαίτερη αγάπη και μου ζητάει συχνά! :)











   
    Οι σελιδοδείκτες αποτελούν εύκολα και γρήγορα δωράκια για όσους χάνονται στα βιβλία τους, και μπορεί να γίνουν πολύ προσωπικά αντικείμενα! Γι' αυτό και επέλεξα να γράψω το όνομά της φίλης μου πάνω σε αυτόν, ώστε κανείς να μην μπορεί να της τον πάρει και να πει ότι είναι δικός του! χεχεχε!!! Χρησιμοποίησα ακόμη δαντέλες, υφασμάτινα λουλούδια, στρας και χαντρούλες, για να γίνει πιο παιχνιδιάρικος και να μην είναι απλά ένα κομμάτι χαρτί... Αυτάααα...!!! Σας φιλώ...

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Βραβείο!!!

    Η νέα μου blog-o- φίλη, simone, μου έκανε την τιμή να μοιραστεί (και) μαζί μου το πρώτο της βραβείο, και την ευχαριστώ πολύ γι' αυτό! Να τα εκαστοστήσεις εύχομαι!!! :)


Όπως είθισται, πρέπει να δώσω κι εγώ το βραβειάκι αυτό σε κάποιους blog-o- φίλους... ! 10 τον αριθμό υποθέτω, μιας και η simone επέλεξε να μην περιοριστεί... Θα το δώσω λοιπόοοοον...

  1. στην PINK DREAMER
  2. στην Μπέτυ
  3. στην μαμά- Μαρία
  4. στην Μαρία Ζ
  5. στην Μισιρλού
  6. στην Αγγελική
  7. στην meanan
  8. στην Ελένη
  9. στην Χαρά
  10. και τέλος, στην


Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Παραμύθι... περίπου...

ΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΜΑΚΡΙΝΗ…
*Του Χρήστου Ριτζούλη

Πολλούς αιώνες πριν, σε μία μακρινή ήπειρο και σε ένα μέρος πολύ διαφορετικό από το δικό μας, ζούσε ένας λαός. Ήταν απόγονος ενός ένδοξου έθνους, αλλά, καθώς ο καλός Θεούλης έδωσε γενναιόδωρα το μυαλό εκατό γενιών σε τρεις, οι απόγονοί τους βγήκαν λίγο ελαφροί. Δεν πειράζει, ήταν καλά παιδιά, και ζούσαν με τρεις βασικές αρχές: Αν μας αναθέσουν μία δουλειά, θα την κάνουμε σωστά και νοικοκυρεμένα (το έλεγαν «φιλότιμο»), δεν κλέβουμε από το παγκάρι (το έλεγαν «καθαρό κούτελο»), και αν έχουμε πολλά λεφτά και ο γείτονας τίποτε, τα πράγματα δεν πάνε καλά (το έλεγαν «μέτρο»). Ποτέ τους δεν είχαν αναρωτηθεί γιατί πρέπει να υπακούσουν στα τρία παραπάνω, απλά υπάκουαν. 


Οι ηγέτες τους, παιδιά του τόπου, τιμούσαν αυτές τις αρχές και, αν έβαζαν το χέρι στον κουμπαρά, το έκαναν διακριτικά, προκειμένου να μη διαταράξουν τα παραπάνω. Γιατί; Ποτέ δεν το φιλοσόφησαν• μάλλον απλά επειδή έτσι έπρεπε να κάνουν. Απλοϊκοί και αυτοί, δεν ήταν ευφυείς, αλλά ήταν νοικοκύρηδες και φιλότιμοι, δηλαδή τελικά επαρκείς. Με τους εγγενείς περιορισμούς της φτωχής τους πατρίδας έκαναν καλή δουλειά, στήσαν κάποιες φάμπρικες, η γη απέδωσε ό,τι μπορούσε, τα έβγαζαν πέρα. Ώσπου ήρθαν οι Απόξω. 

Αυτοί, οι Απόξω ήταν συμπατριώτες τους, αλλά κοσμοπολίτες και κοσμογυρισμένοι, και ήταν εξυπνότεροι και καπάτσοι. Γρήγορα πήραν αξιώματα, γιατί ο λαός θαύμασε την ευφράδειά τους και τον αέρα της επιτυχίας που έσερναν μαζί τους. Οι Απόξω ανέλαβαν να κυβερνήσουν τον τόπο, και σκέφτηκαν (αυτό κάνουν οι έξυπνοι) ότι το να κυβερνάς είναι καλό. Αποφάσισαν, λοιπόν, να πείσουν τους πολλούς να τούς κρατήσουν στην εξουσία. Για αντάλλαγμα είπαν στο λαό ότι θα τού έδιναν πολλά χρήματα, ακόμη και αν ο λαός δε δούλευε πολύ, γιατί η δουλειά είναι κουραστική. 
 
Ο λαός σάστισε• θα πέσει φωτιά να μας κάψει! Αν δε δουλέψουμε, από πού θα έρθουν τα χρήματα; Είναι σωστό να τρώμε χωρίς να παράγουμε; Αλλά όπως είπαν οι Απόξω που ήταν και κοσμογυρισμένοι, αυτό θα το φρόντιζαν οι αρχηγοί. Τα λεφτά όντως άρχισαν να ρέουν έτσι, χωρίς λόγο, και ο λαός ξέχασε να δουλεύει και να παράγει το ψωμί του, ξέχασε δηλαδή την αρχή του φιλότιμου. Και περνούσε καλά με τους νέους, καλούς αρχηγούς του που μοίραζαν τζάμπα χρήματα. Φυσικά υπήρχαν και περίοδοι στενότητας. Τότε λίγοι εκπρόσωποι του λαού πήγαιναν και διαμαρτύρονταν στους Απόξω, λέγοντας ότι αν δεν αποκαθίσταντο η ροή των χρημάτων, τότε θα ξεσηκώσουν το λαό και θα τούς στείλουν από κει που ήρθαν. Τότε οι Απόξω αρχηγοί αυτής της μακρινής χώρας βρήκαν μία νέα ιδέα: Με τρόπο, είπαν στους εκπροσώπους του λαού ότι, αν οι τελευταίοι βάλουν το χέρι στο παγκάρι, οι Απόξω θα κάνουν τα στραβά μάτια, αρκεί ο λαός να μείνει ήσυχος.

Οι εκπρόσωποι σάστισαν με την ιδέα: Με τι κούτελο θα κυκλοφορήσουν στην κοινωνία; Αλλά είχαν ήδη μάθει να μην παράγουν τίποτε, και οι νεόπλουτες οικογένειές τους ήταν απαιτητικές: Έτσι οι οικογενειάρχες έβαλαν το χέρι στο παγκάρι. Ζυγίζοντας το βάρος του παγκαριού και το βάρος του κούτελου, ανακάλυψαν με δέος ότι το κούτελο δεν μπορεί να αγοράσει βίλλα στο νησί, ενώ το παγκάρι μπορεί. Από κεκτημένη ταχύτητα δεν τούς ένοιαξε αν τούς κακολογούσαν οι πολύ φτωχότεροι πλέον γείτονές τους. Έχασαν, δηλαδή, την έννοια του μέτρου. Το τρίτο έρεισμα της παλιάς κοινωνίας, λοιπόν, καταστράφηκε. Αυτό σε μερικές χιλιετηρίδες οι ιστορικοί θα το ονόμαζαν «βαθιά διάβρωση του κοινωνικού ιστού», αλλά δεν είναι της στιγμής.

Οι κάτοικοι του τόπου, όπως είπαμε, δεν ήταν λαμπρά μυαλά. Νόμιζαν ότι ήταν, αλλά δεν ήταν.
Και γι΄ αυτό αντί να επαναστατήσουν ενάντια στους Απόξω σε αυτό το στάδιο και να τούς στείλουν από κει που ήρθαν, ζύγισαν τα εύκολα και αδικαιολόγητα χρήματα από τη μία και τις παλιές αξίες από την άλλη, και αποφάσισαν να παν με τα χρήματα. Μερικοί εξυπνότεροι από τους υπόλοιπους έβλεπαν ότι τα χρήματα ήταν δανεικά και θα τελείωναν, και προειδοποιούσαν γι΄ αυτό. Εδώ όμως οι Απόξω έπιασαν τα μπόσικα: έκαναν πανίσχυρους εν μία νυκτί ανεπαρκείς επαγγελματικά ανθρώπους, οι οποίοι θα υπερασπιζόταν το νέο σύστημα με κάθε κόστος, απλά επειδή ήξεραν ότι εκτός αυτού θα πέθαιναν στην ψάθα. Αυτοί, ας τούς λέμε μαντρόσκυλα, ήταν πλέον η νέα κινητήρια δύναμη του συστήματος: Αν κάποιος ήθελε να πετύχει κάτι στη χώρα εκείνη, έπρεπε να υποκύψει σε αυτή τη νέα ελίτ. Και αντί να μαυρίσει στο ξύλο τους χθεσινούς επαίτες, ο λαός στήθηκε έξω από τα γραφεία τους, παρακαλώντας ένα μέρισμα από τα εύκολα χρήματα.

Αφού οι πυλώνες της παλιάς τάξης, το φιλότιμο, το καθαρό κούτελο και το μέτρο είχαν απολεσθεί, ο καθένας μπορούσε να αξιώνει χρήματα από το κοινό παγκάρι, αγνοώντας την κοινή ιδιοκτησία και την κοινή ευθύνη απέναντι στη χώρα. Δηλαδή η δημοκρατία πέθανε, αλωμένη εκ των έσω. Το νέο οικοδόμημα ήταν απλό: Αγνοώντας το γεγονός ότι όλοι ζούσαν με δανεικά, ο καθένας, ανάλογα με την εγγύτητά του στους Απόξω και στα μαντρόσκυλα, δικαιούταν μέρισμα από την κοινή περιουσία. Σε αντάλλαγμα θα διατηρούσε από πάνω του τους Απόξω. Η ελίτ των μαντρόσκυλων φυσικά φρόντιζε, παρενοχλώντας, στερώντας και εκβιάζοντας, να είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί ο,τιδήποτε στη μακρινή αυτή χώρα χωρίς τη συγκατάθεσή της. Τα μαντρόσκυλα θα έπνιγαν, προφανώς, ο,ποιονδήποτε ικανό, καθώς πολλοί τέτοιοι θα μπορούσαν να θέσουν υπό διακύβευση το όλο οικοδόμημα.

Φυσικά τα μαντρόσκυλα δικαιούνταν μέρισμα από οποιαδήποτε συναλλαγή γινόταν στην περιοχή ευθύνης τους. Δημιουργήθηκε έτσι μία ιδιότυπη μαύρη οικονομία από μία νομιμοποιημένη μαφία, η οποία συντηρούσε τα πράγματα στη θέση τους. Οι Απόξω ζούσαν, φυσικά, με τον τρόμο να μην τελειώσουν τα δανεικά και μείνουν τα μαντρόσκυλα και το πόπολο απλήρωτα: Κάτι τέτοιο θα σήμαινε το τέλος τους. Σε δύσκολες μέρες, αν τα λεφτά τελείωναν, έστελναν ληστές στους δρόμους να ξαλαφρώνουν τους περαστικούς, και τύπους της νύχτας να παίρνουν προστασία από τα καταστήματα της αγοράς και τις φάμπρικες. Όταν τα λεφτά μαζεύονταν πολλά-πολλά στα χέρια του λαού, όλο και κάτι γινόταν και τα χρήματα επιστρέφονταν εκεί που πρέπει.

Αξιοσημείωτο έμεινε το κόλπο με τον ιππόδρομο: Οι αρματοδρομίες και τα στοιχήματα ήταν πολύ δημοφιλή την εποχή εκείνη. Για εννέα εβδομάδες τα ονόματα των νικητών ανακοινώνονταν πριν τον αγώνα, και μετά άνοιγαν τα γραφεία των στοιχημάτων. Ο εκστασιασμένος λαός έβλεπε τις οικονομίες του να διπλασιάζονται σε λίγα λεπτά. Τη δέκατη εβδομάδα όλοι στοιχημάτισαν τις οικονομίες τους στον προανακοινωθέντα νικητή του μεγάλου τελικού. Νίκησε άλλος, με αποτέλεσμα την μεγαλύτερη ανακατανομή πλούτου στην ιστορία της χώρας. Τα αρχεία είναι αραιά για την περίοδο εκείνη, αλλά, παραδόξως, δεν φαίνεται να έπεσαν κεφάλια. Η ηγεσία δήλωσε ότι η ανακοίνωση των νικητών πριν τους αγώνες ήταν μία κακή πρακτική, με την οποία δεν είχε την παραμικρή σχέση.

Όταν παράγεις τρία και τρως είκοσι, κάποτε θα σε κυνηγήσουν οι πιστωτές σου. Φυσικά και αυτό έγινε, κάποτε θα γινόταν. Μα γιατί τελείωσαν τα λεφτά; Οι Απόξω είπαν ότι θα κρατούσαν για πάντα! Το είπαν; Όχι, ποτέ δεν είχαν πει κάτι τέτοιο. Απλά έλεγαν: «Πάρτε και ψηφίστε μας.» Ποτέ δεν είπαν τίποτε περισσότερο. Ποτέ δε μίλησαν για το αύριο, και ο μαλθακός και αποχαυνωμένος λαός, έχοντας απεμπολήσει τις αρχές του, με δέος βρέθηκε μόνος. Σε αυτό το σημείο όλοι καταλάβαιναν ότι, με τη δική τους συνενοχή, ή, πιο σωστά, με την απόλυτη ενοχή τους, η χώρα είχε ξεχάσει να παράγει ο,τιδήποτε. 

Με δέος ανακάλυψαν αυτά που ήταν προφανή, αλλά κανένας δεν πρόσεχε χρόνια τώρα: Οι αγρότες πληρώνονταν για να μην καλλιεργούν• οι υπηρεσίες του δημοσίου παρενοχλούνταν από τα μαντρόσκυλα, αδυνατώντας να κάνουν τη δουλειά τους• οι ληστές των δρόμων βρήκαν νομικά ερείσματα να κάνουν ότι έκαναν πριν, αλλά νόμιμα• η εταιρεία συγκοινωνιών βρέθηκε να έχει σε ξεχωριστές πόλεις τους οδηγούς, τις άμαξες και τα άλογα• ενώ, σε κάθε δουλειά στριμώχνονταν δεκαπλάσιοι υπάλληλοι απ’ όσους χρειάζονταν, οι οποίοι επιπλέον δεν είχαν την παραμικρή όρεξη για δουλειά. Οι λίγες επιχειρήσεις που παρήγαγαν κάτι ξεζουμίζονταν από τους νονούς για να πληρώνονται οι υπόλοιποι αργόσχολοι. Πολλοί βγήκαν να πουν ότι φταίνε οι Εβραίοι ή οι Εξωγήϊνοι. Άλλοι κατηγόρησαν το αδηφάγο κεφάλαιο. Μαθημένοι στα εύκολα και τα ανώδυνα, οι πολλοί δεν ήθελαν να ακούσουν το αυτονόητο: Αυτοί έφταιγαν, που δεν πέταξαν έξω τους Απόξω όταν αυτοί ήρθαν και ζήτησαν από το λαό να παρατήσει το Φιλότιμο, το Καθαρό Κούτελο και το Μέτρο με αντάλλαγμα ένα χιλιάρικο που τούς κούνησαν στη μούρη. Αυτά μάς λέει η αρχαία ιστορία αυτής της μακρινής χώρας.

* Ο κ. Χρήστος Ριτζούλης είναι Επίκουρος Καθηγητής Χημείας Τροφίμων του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης


~~~
    Αναδημοσιεύω αυτό το κείμενο από mail που έλαβα πρόσφατα... Γιατί σκέφτηκα ότι πολλοί θα χρειαστεί να πούμε αυτό το παραμύθι στα παιδιά μας όταν ρωτήσουν "Γιατί μαμά/ μπαμπά/ παππού/ γιαγιά δεν έχουμε λεφτά να... ;" ή "Γιατί δεν ζούμε στην Ελλάδα;" ή "Γιατί δεν μπορώ να πάω σχολείο;"... Ωχ Θεέ... Λέτε να γίνει κι αυτό;!... Εμπρός... πίσω;! Που έλεγε και ο Πόποτας στο Κωλοκοτρωνίτσι... :/

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

˙·٠•●✿ ♪ ♫ ♬♭Music time ♬♩♪ ♫ ✿●•٠·˙


    Πέτυχα αυτό το τραγουδάκι σε ένα γαλλόφωνο blog (lefouillis) και μου άρεσαν πάρα πολύ οι στίχοι! Σας δίνω μια δική μου, ελεύθερη μετάφραση (είπαμε, ξέρω γαλλικά, πασχίζω να περάσω το ρημάδι το C2, αλλά από αργκό δεν σκαμπάζω και πολλά!!! :P). Κοινώς, όσες φράσεις δεν μπορώ να βγάλω τις παραλείπω, και σας δίνω το γενικό νόημα! :p

    Δεν πρέπει ποτέ να παίρνεις τίποτα δεδομένο. Γιατί αργά η γρήγορα, ο τροχός γυρίζει... Και αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να τρέχεις και να σκας για τίποτα. Τα πόδια μου πατούν στην γη, τα όνειρά μου οδηγούν τα βήματά μου... Έτσι, αν θέλω πετάω πάνω από τις ανησυχίες μου! Όσοι με στεναχωρούν, δεν βλέπουν τα μάτια μου! Είναι η ίδια η ζωή που δίνει στον καθένα αυτό που του αξίζει. Λίγη σημασία έχουν αυτά που μου συμβαίνουν, εγώ δεν ενοχλούμαι! Ούτε με πειράζει που κάποιοι λένε πως είμαι τρελή! Δεν είμαι τόσο αφελής, αλλά δεν έχω πια χρόνο να μισήσω γιατί ξέρω... 

    Ο τροχός γυρίζει! Πίσω, από εκεί που ξεκίνησες! Ο τροχός γυρίζει!... Αργά η γρήγορα παγιδεύεσαι...

    Λυπάμαι αν απομονώνομαι, αλλά προτιμώ τα άδεια καθίσματα σταδίου... Δωσ' μου ένα και μόνο κλειδί του σολ κι εγώ θα τραγουδάω όλη μέρα! Στις άκρες των δαχτύλων μου αγγίζω την αλήθεια, άρα λοιπόν είμαι στα μισά του δρόμου!...

    Όσοι ζηλεύουν δεν θα με εμποδίσουν από το να συνεχίσω. Χωρίς καμία κακία θα τους πω "ευχαριστώ"! Γιατί, με απλά λόγια, η ζωή κάνει κύκλους!...

{Zaho - La Roue tourne}

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

Μες στην ζούγκλα, την άγρια ζούγκλα...!!!

   
    Γρήγορα κι απλά, μιας και δεν διαθέτω πολύ χρόνο τον τελευταίο καιρό, και με πολύ εύκολα υλικά, προέκυψαν αυτά τα animal print σκουλαρίκια!... Για... άγριες εμφανίσεις!!! ;P

Δύο πέρλες (μαύρη πάνω- λευκή κάτω) και μια χάντρα με σχέδιο ζέβρας!!!



Και για να μην ξεχνιόμαστε...


"-Hacuna Matata;...
-Ναι! Είναι το ρητό!
-Μα τι' ναι αυτό;!
-Κάτι σα χασμουρητό!!!"

ααααααααααααααχαχαχαχαχαχαχαχα!!!!!!!

Το πιο αγαπημένο παιδικό EVER!!!! ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
Χακούνα Ματάτα! Θα πει "Έξω καρδιά"!...

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

˙·٠•●✿ ♩♪ ♫♭♬ ...Music Time... ♩♪ ♫♩♪ ✿●•٠·˙


Γι' αυτούς που δυσκολεύονται να κοιμηθούν τα βράδια... Και για όσους τους κρατάνε συντροφιά... ^_^
( Και για το αγολάκι μου, που είναι μακλιά μου κι απόψε...♥)

{Craig David - Insomnia}

Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

Μάτια μου όμορφα, μη ρίχνετε ψιχάλες...


Άντε, γιατί πολλά δάκρυα έχουν πέσει τελευταία... Κι αυτό το γκρίζο δεν παλεύεται...

{Stavento_ Μάτια μου όμορφα}

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Ποιος καλός άνθρωπος...

  
    Κατά πάσα πιθανότητα το blog της μαμάς Μαρία, Decoupage Addict (www.decoupageaddict.blogspot.com), έχει κολλήσει κάποιον ιό ή κάτι τέτοιο!!!
    Όταν ανοίγει η σελίδα της, κλείνει αυτόματα ο browser και εμφανίζει ένα μήνυμα, που λέει περίπου ότι "το σύστημά σας κινδυνεύει". Όσες φορές το δοκίμασα, είτε πατήσετε ΟΚ είτε το x πάνω δεξιά, ανοίγει ένα παράθυρο που μοιάζει με αυτά των Windows και δείχνει να φορτώνει κάτι που ονομάζεται "έλεγχος" ή κάπως έτσι... Μην το αφήσετε να φορτώσει σε καμία περίπτωση!!! Δεν έχω τις άπειρες γνώσεις στους υπολογιστές, αλλά όλο αυτό μου μοιάζει με ιός...!!! Και δεν ξέρω ποιος καλός άνθρωπος της τον φόρτωσε της μανούλας μου!!! :@ :@ :@
    Αν ήταν ειδοποίηση από τον ίδιο τον browser, απλά δεν θα σε άφηνε να ανοίξεις την σελίδα, πιστεύω... Όλοι λίγο πολύ έχουμε πετύχει σελίδες με ακατάλληλο υλικό, ή που το anti-virus μας αναγνωρίζει ως επικίνδυνες, και σε καμία περίπτωση η ειδοποίηση δεν είναι αυτού του τύπου! Επίσης, από την στιγμή που πατάω x στην ειδοποίηση, δεν θα έπρεπε παρ' όλα αυτά να συνεχίζει να φορτώνει το οτιδήποτε! Αυτοί οι δύο λόγοι με κάνουν να πιστεύω ότι πρόκειται δυστυχώς για ιό...
    Αν κάποιος ξέρει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το να γίνεται να κολλήσει ιό το blog σου, και το πως αντιμετωπίζεται, παρακαλώ ας επικοινωνήσει μαζί μου...

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Suit up!!!

   Αυτή η καρτούλα είναι μια όμορφη ιδέα για αγοράκια, μιας και είναι πολύ πιο δύσκολο να βρεις κάτι πρωτότυπο για εκείνους (λουλουδάκια, κορδελίτσες, χρυσόσκονες, καρδούλες, όλα αχρηστεύονται!!! Πφφφ... Ξενέρωτοι... :p :p :p)
    Εγώ την έκανα δώρο σε φίλο, συνδυάζοντας τη φράση "Suit up!" του εξώφυλλου με το "It's your birthday!" στο εσωτερικό!!! Όμως μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για πρόσκληση σε party, βάφτιση κλπ κλπ!!!



Και λέλουδο στο πέτο!!! :p




Γιακαδάκι... Κουμπάκια... Κουστουμιά κανονική!!!


Οπισθόφυλλο

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Βραδιές μαγικές... Νύχτες αραβικές...!

Ένα ζευγάρι σκουλαρίκια για ethnic εμφανίσεις... και όχι μόνο!!! :)







Υπέροχα μεταλλικά στοιχεία, χάντρες "μάτι της γάτας" ακανόνιστου σχήματος, και τιρκουάζ χαντρούλες...