Καλώς ήλθατε! Ελπίζω να σας κρατήσω ευχάριστη συντροφιά με τις ανησυχίες μου: ζωή, σχέσεις, καλλιτεχνικές δημιουργίες, ταξίδια, φωτογραφία, τραγούδι, προβληματισμοί και πολλά άλλα!...
RSS

Translate my blog in your own language!

English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Photo a Day {21-27/1/13}


Καλησπέρα! Ελπίζω να είστε όλοι καλά και η εβδομάδα σας να ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς!...

Παρακάτω μπορείτε να δείτε τις φωτογραφίες μου για το Photo a Day, για την εβδομάδα από τις 21/1 έως και τις 27/1...


21/1/13 ~ What you do- Τι κάνεις

Εργάζομαι ως υπεύθυνη για τα θέματα προβολής και μάρκετινγκ σε αποκλειστικό αντιπρόσωπο ειδών ένδυσης- υπόδησης.


22/1/13 ~ Corner- Γωνία

Μια γωνία ουρανού από το γραφείο μου. "Δώσε μου λιγάκι ουρανό" που λέμε...


23/1/12 ~ Electric- Ηλεκτρικός

...ή αλλιώς ηλεκτρισμένος, όπως η ατμόσφαιρα σε εκείνη την καλοκαιρινή συναυλία του Αλκίνοου στο Γκάζι. Δεν μπορείς να μείνεις ασυγκίνητος στη φωνή και το ταλέντο αυτού του ανθρώπου, πραγματικά...


24/1/13 ~ Stripes- Ρίγες

Εντάξει, ξέρω, δεν είναι ακριβώς ρίγες, αλλά αυτό το ψάθινο καλάθι μου φάνηκε πιο ενδιαφέρον από το να φωτογραφίσω μια ταπετσαρία τοίχου ή κάτι τέτοιο!...


25/1/13 ~ Landscape- Τοπίο

Εντάξει, εδώ θα μπορούσα να βάλω άπειρες φωτογραφίες. Πως να διαλέξω άλλωστε, με τόσες ομορφιές που έχουν δει τα μάτια μου... Πιστεύω πάντως ότι η Καλντέρα της Σαντορίνης είναι ένα από τα πιο όμορφα τοπία στον κόσμο...


26/ 1/ 13 ~ Togerther- Μαζί

Δεν μπόρεσα να αντισταθώ στο κλασσικό... Χέρι με χέρι...


27/ 1/ 13 ~ Sun- Ήλιος

Αγαπώ αυτή τη φωτογραφία... Απεικονίζει ένα ηλιοβασίλεμα στην Ζάκυνθο. Όχι πως αν δεν πενέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει, αλλά θεωρώ ότι στο νησί μου έχουμε από τα ομορφότερα ηλιοβασιλέματα που μπορεί να δει κανείς!...


Αυτές ήταν οι φωτογραφίες μου για την εβδομάδα που μας πέρασε! Τις φωτογραφίες των επόμενων ημερών θα τις καθυστερήσω κάπως, καθώς το ερχόμενο Σαββατοκύριακο θα έχω τη χαρά να λείπω στο εξωτερικό (αναμένατε φωτο- ξενάγηση!)

Σας αφήνω με αυτό το τραγουδάκι που μου έχει κολλήσει από το πρωί...





Μα εμείς δε ζούμε σ' άλλη εποχή.
Η μοίρα μας έταξε σ' αυτή:
ο ουρανός δεν κρύβει, από πάνω Θεό,
κι εσύ είσ' εσύ, κι εγώ είμ' εγώ...

With love,
{Marianna}

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Γεφυρώνοντας την απόσταση...


Αυτά βλέπεις και καταλαβαίνεις ότι εμείς που ζούμε στις μεγαλουπόλεις, πάει, το έχουμε χάσει το νόημα ενταλώς!...

Δείτε ομορφιά και χάρη!...


 

Γεννημένη στην Αφρική από Γάλλους φωτογράφους γονείς, η Τίπι Ντεγκρέ είχε την πιο ασυνήθιστη παιδική ηλικία. Το κορίτσι μεγάλωσε στην αφρικανική έρημο και ανέπτυξε ισχυρούς φιλικούς δεσμούς με πολλά άγρια ​​ζώα… Μεταξύ αυτών ο Αμπού (ένας Αφρικανικός ελέφαντας ηλικίας 28 ετών), η J & B (μια πολύ χαριτωμένη λεοπάρδαλη), ένα λιοντάρι, πολλές καμηλοπαρδάλεις, μια στρουθοκάμηλος, μια μαγκούστα, κροκόδειλοι, ένα μωρό ζέβρα , μια τσίτα, ακόμη και ένα φίδι.
Η Αφρική ήταν το σπίτι της για πολλά χρόνια, κι έτσι η Τίπι έζησε παρέα με τα άγρια ζώα και με ιθαγενείς των φυλών της Ναμίμπια. Όταν ήταν ακόμη παιδί, η μικρή Γαλλίδα είχε πει, "δεν έχω φίλους εδώ, επειδή ποτέ δεν βλέπω άλλα παιδιά. Έτσι, τα ζώα έχουν γίνει πλέον οι φίλοι μου"..

Οι γονείς της Τίπι, Αλέν Ντεγκρέ και Συλβί Ρόμπερτ, όταν συνειδητοποίησαν τους δεσμούς που είχε αναπτύξει η κόρη τους με πολλά άγρια ζώα αποφάσισαν να καταγράψουν την ιστορία της σε βιβλία και ταινίες. Το πιο γνωστό από αυτά τα βιβλία ήταν το «Tippi of Africa» που εκδόθηκε το 1998. Δείτε μερικές από τις εκπληκτικές φωτογραφίες της Τίπι με τους επικίνδυνους φίλους της αλλά και το τρέιλερ του ντοκιμαντέρ «Bridging the Gap to Africa».























Δεν μπορώ να φανταστώ που αλλού θα μπορούσε να ανήκει μια τέτοια πηγαία ομορφιά!...




Πηγή

Μακάρι όλοι κάποτε να θυμηθούμε από που ερχόμαστε, και να αλλάξουμε το που πηγαίνουμε!...

Τις καλημέρες μου!...
With love,
{Marianna}

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

Photo a Day {14-20/1/13} - η πρώτη μου συμμετοχή!


Πρώτη φορά είδα αυτό το όμορφο quest στο blog της Βιβίκας. "Τι ωραίο" σκέφτηκα, αλλά δεν το έψαξα περισσότερο τότε. Μέχρι που τις προάλλες που έκανε ξανά σχετική ανάρτηση η Βιβίκα, το πήρα απόφαση: θα συμμετάσχω κι εγώ!

Πρόκειται για έναν... διαγωνισμό να το πω;... Όχι ακριβώς, μιας και δεν κερδίζεις κάτι... Το γενικό νόημα είναι ότι βγάζεις και αναρτήεις μια φωτογραφία κάθε μέρα, σύμφωνα με τις λέξεις ή φράσεις που ορίζονται στο ημερολόγιο που δημοσιεύεται στις αρχές κάθε μήνα στο blog "Fat Mum Slim", όπου μπορείτε να μπείτε και να βρείτε περισσότερες λεπτομέρειες.

Εγώ καθυστέρησα μερικές μέρες να το πάρω απόφαση, επομένως η πρώτη μου συμμετοχή αφορά τις μέρες 14/1/13- 20/1/13. Παρακάτω ακολουθούν και οι φωτογραφίες μου!...


14/1/13~ Something Yellow- Κάτι κίτρινο

Ο κίτρινος σελιδοδείκτης του ημερολογίου μου...


15-1-13~ An ordinary moment- Μια συνηθισμένη στιγμή


Περιμένοντας το μετρό, στο σταθμό Σύνταγμα προς Αγ.Δημήτριο...



16-1-13~ Two things- Δύο πράγματα


Τα δυό μου παντοφλάκια που ζεσταίνονται δίπλα στη σόμπα!



17-1-13~ Ready- Έτοιμη


Έτοιμη να κρατήσω σημειώσεις.

 
18-1-13~ Shadow- Σκιά


Πρωινές σκιές, περιμένοντας το τραμ...


19-1-13~ Delicious- Νοστιμότατα


Τι άλλο; Νοστιμότατα cupcakes! Κανέλλα- αμύγδαλο! Και μάλιστα, φτιαγμένα εν μέσω κρυώματος με πυρετό! Γιατί μπορώ!


20-1-13~ Something I saw- Κάτι που είδα

Είδα ένα ντόνατ μέσα στο πιάτο... Την επόμενη φορά που κοίταξα δεν υπήρχε! Τάσοοοοο!!!!!

Αυτές ήταν λοιπόν οι πρώτες μου φωτογραφίες για το Photo a Day! Εύχομαι να έχετε ένα όμορφο υπόλοιπο Κυριακής!


With love,
{Marianna}
 
 

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Και η ιστορία επαναλαμβάνεται...


Δεν ξέρω αν το κείμενο που θα σας παραθέσω παρακάτω είναι αυθεντικό και αν υπήρξε ποτέ. Από τη στιγμή που περιέχει όμως ιστορικά στοιχεία που αληθεύουν, σίγουρα δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε το γεγονός ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και δυστυχώς εμείς την έχουμε ξεχάσει τελείως, ή δεν μας την έμαθαν ποτέ...

"Σύμφωνα με δημοσίευμα, στις 13 / 11 / 1838, της εφημερίδας “Αιών” αναφέρεται ότι ο Κολοκοτρώνης όταν επισκέφτηκε στις 7 Οκτωβρίου το Α΄Γυμνάσιο Αθηνών και αφού άκουσε για μιάμιση ώρα το γυμνασιάρχη Γεννάδιο και αφού ενθουσιάστηκε από την ομιλία του προς τους μαθητές, ζήτησε να απευθύνει λόγο και ο ίδιος προς αυτούς.

Ο γυμνασιάρχης ενθουσιάστηκε με την ιδέα και όρισε την επόμενη μέρα και ώρα 10 την ομιλία του Κολοκοτρώνη προς τους μαθητές αλλά επειδή ο χώρος ήταν μικρός επιλέχτηκε ως τόπος εκφώνησης η Πνύκα, ως πιο ευρύχωρο μέρος αλλά και ιστορικότερο αφού ως γνωστό εκεί έβγαζαν τους λόγους τους προς τους Αθηναίους πολίτες, οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι.
Λέγεται ότι επειδή οι μαθητές διέδωσαν την είδηση προς τους πολίτες της Αθήνας βρέθηκε πλήθος κόσμου στην Πνύκα από διάφορα επαγγέλματα και κοινωνικές τάξεις.
Ο Κολοκοτρώνης λοιπόν περιτριγυρισμένος από όλο αυτό το πλήθος έβγαλε τον ακόλουθο λόγο που πρωτοδημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Αιών”.


Εφημερίς “Ο Αιών”, 13 Νοεμβρίου 1838

Παιδιά μου!
Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ’ αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ’ αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ’ ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.
Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ’ απλούς ανθρώπους, χωρικούς καί ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.
Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι καί τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ’ εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ [αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, καί του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξη, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμερα χειρότερα• διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές οπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καί τοιουτοτρόπως κάθε ήμερα ο λαός ελίγνευε καί επτώχαινε.
Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία, και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν η Εταιρεία.
Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.
Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα. Άλλά δεν εβάσταξε!
Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. Και μ’ αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε ένα αρχηγό και μίαν κεφαλή. Άλλά ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο. Ίσως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται ούτε τελειώνει. Ο ένας λέγει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει εις το ανατολικό μέρος, ο άλλος εις το αντικρινό και ο άλλος εις τον Βορέα, σαν να ήτον το σπίτι εις τον αραμπά και να γυρίζει, καθώς λέγει ο καθένας. Με τούτο τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι ένας αρχιτέκτων, οπού να προστάζει πως θα γενεί. Παρομοίως και ημείς εχρειαζόμεθα έναν αρχηγό και έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει και οι άλλοι να υπακούουν και να ακολουθούν. Αλλ’ επειδή είμεθα εις τέτοια κατάσταση, εξ αιτίας της διχόνοιας, μας έπεσε η Τουρκιά επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε, και εις τους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.
Εις αυτή την κατάσταση έρχεται ο βασιλεύς, τα πράγματα ησυχάζουν και το εμπόριο και ή γεωργία και οι τέχνες αρχίζουν να προοδεύουν και μάλιστα ή παιδεία. Αυτή η μάθησις θα μας αυξήσει και θα μας ευτυχήσει. Αλλά διά να αυξήσομεν, χρειάζεται και η στερέωσις της πολιτείας μας, η όποία γίνεται με την καλλιέργεια και με την υποστήριξη του Θρόνου. Ο βασιλεύς μας είναι νέος και συμμορφώνεται με τον τόπο μας, δεν είναι προσωρινός, αλλ’ η βασιλεία του είναι διαδοχική και θα περάσει εις τα παιδιά των παιδιών του, και με αυτόν κι εσείς και τα παιδιά σας θα ζήσετε. Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μια Θρησκεία. Και αυτοί, οι Εβραίοι, οι όποίοι κατατρέχοντο και μισούντο και από όλα τα έθνη, μένουν σταθεροί εις την πίστη τους.
Να μην έχετε πολυτέλεια, να μην πηγαίνετε εις τους καφενέδες και τα μπιλιάρδα. Να δοθείτε εις τας σπουδάς σας και καλύτερα να κοπιάσετε ολίγον, δύο και τρεις χρόνους και να ζήσετε ελεύθεροι εις το επίλοιπο της ζωής σας, παρά να περάσετε τέσσαρους – πέντε χρόνους τη νεότητά σας, και να μείνετε αγράμματοι. Να σκλαβωθείτε εις τα γράμματα σας. Να ακούετε τας συμβουλάς των διδασκάλων και γεροντοτέρων, και κατά την παροιμία, “μύρια ήξευρε και χίλια μάθαινε”. Η προκοπή σας και ή μάθησή σας να μην γίνει σκεπάρνι μόνο διά το άτομό σας, αλλά να κοιτάζει το καλό της κοινότητος, και μέσα εις το καλό αυτό ευρίσκεται και το δικό σας καλό.
Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και δια τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοι σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ’ ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθή η νύκτα του θανάτου μας, καθώς την ημέραν των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθή η νύκτα και η αυριανή ήμερα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε• και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του Θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία.
Τελειώνω το λόγο μου.
Ζήτω ο Βασιλεύς μας Όθων! Ζήτω οι σοφοί διδάσκαλοι! Ζήτω η Ελληνική Νεολαία!
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
8 Οκτωβρίου 1838"

Υ.Γ. Τόσο έχουμε ξεχάσει την εθνική μας ταυτότητα και την πίστη μας, που έχουμε επιτρέψει, σε αυτούς τους καιρούς, στην ελληνική τηλεόραση να προβάλει κατ' αποκλειστικότητα σχεδόν τουρικικά σίριαλ. Καλά και αυτά, αλλά γιατί ρε παιδιά τέτοιος κατακλεισμός; Και γιατί τα βλέπουμε έτσι αδιαμαρτύρητα; Δεν είμαι εθνικίστρια ούτε ρατσίστρια στο βαθμό που ίσως κάποιοι σκεφτούν, αλλά μου αρέσει η ιδέα της εθνικής ταυτότητας και πιστεύω στον Θεό, επομένως όλο αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας με ενοχλεί πάρα πολύ. Είναι άλλο πράγμα να αισθάνεσαι πολίτης του κόσμου και να αγαπάς τους συνανθρώπους σου, και άλλο να ξεχνάς ποιος είσαι και από που έρχεσαι. Τότε σίγουρα δεν ξέρεις και προς τα που πας...

With love,
{Marianna}

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

Έμαθα, μαθαίνω και θα μάθω... Vol3






Δέσμευση.
Commitment.

Σημαίνει την αφοσίωση κάποιου σε έναν σκοπό, σε μία δραστηριότητα, σε ένα πρόσωπο κλπ. Είναι η υπόσχεση που δίνει κάποιος στον εαυτό του ή/ και στους άλλους να κάνει ή να μην κάνει κάτι. Εσωκλείει μέσα της τις έννοιες της υποχρέωσης, της ευθύνης και του καθήκοντος. Είναι ένας επίσημος όρκος, που δένει τον φορέα με έναν δεσμό που δύσκολα λύνεται χωρίς να προκαλέσει απογοήτευση.



Για τη δέσμευση έχουν πει…

ღ "Αν δεσμευόμαστε με ένα άτομο για μια ζωή, αυτό δεν είναι, όπως πολλοί πιστεύουν, η απόρριψη της ελευθερίας. Αντίθετα, απαιτεί το θάρρος να προχωρήσουμε σε όλους τους κινδύνους που προσφέρει η ελευθερία και η αγάπη που είναι μόνιμη. Μια αγάπη που δεν είναι κατοχή, αλλά συμμετοχή». ― Madeleine L'Engle

ღ "Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ζούμε για κάτι αν δεν είμαστε πρόθυμοι να πεθάνουν γι' αυτό." ― Ernesto "Che" Guevara

ღ "Αν είχες ξεκινήσει να κάνεις οτιδήποτε πριν από δύο εβδομάδες, σήμερα ήσουν δύο εβδομάδες καλύτερος σε αυτό." ― John Mayer

ღ "Η ελευθερία δεν είναι η απουσία δεσμεύσεων, αλλά η δυνατότητα να επιλέξω - και να δεσμευτώ σε αυτό - τι είναι καλύτερο για μένα". ― Paulo Coelho, The Zahir

ღ "Ποτέ μην εγκαταλείπεις την προσπάθεια.
Ποτέ μην ενδίδεις.
Μην  σταματάς ποτέ να προσπαθείς.
Ποτέ μην ξεπουληθείς.
Και αν δεις τον εαυτό σου να υποκύπτει σε ένα από τα παραπάνω για μια σύντομη στιγμή,
μάζεψε τα κομμάτια σου, ψιθύρισε μια προσευχή, και ξεκίνα από εκεί που σταμάτησες.
Αλλά ποτέ, ποτέ, ποτέ να μην τα παρατάς." ― Richelle E. Goodrich, Eena, The Two Sisters

ღ "Η επιθυμία είναι το κλειδί για την κινητοποίηση, αλλά είναι αποφασιστικότητα και η δέσμευση σε μια αδυσώπητη επιδίωξη του στόχου σας - μια δέσμευση για την επιτυχία - η οποία θα σας επιτρέψει να πετύχετε την επιτυχία που επιδιώκετε." ― Mario Andretti

ღ "Υπάρχει μια διαφορά μεταξύ του ενδιαφέροντος και της δέσμευσης. Όταν σε ενδιαφέρει κάτι, μπορείς να το κάνεις μόνο όταν είναι βολικό. Όταν δεσμευτείς για κάτι, δεν δέχεσαι καμία δικαιολογία - μόνο αποτελέσματα". ― Kenneth H. Blanchard




Σκέφτομαι… Τελικά η δέσμευση είναι αυτή που δίνει ουσία στην καθημερινότητα. Όταν είσαι δεσμευμένος σε κάτι, οι μέρες σου δεν είναι ίδιες, γιατί έχεις στόχο και πορεία. Επιδιώκεις με σθένος να είσαι συνεπής σε κάτι, γιατί έχεις δεσμευτεί σε αυτό. Κι αυτό δεν σε αφήνει να βαλτώνεις. Αντίθετα, σε υποχρεώνει σε συνεχή κίνηση, σε κάνει να θες να γίνεις μέρα με την ημέρα καλύτερος. Δεν μπορείς να μείνεις απαθής και ακίνητος. Αρκεί να υπάρχει δέσμευση.

Νομίζω πως είναι μια αρετή που μου λείπει αρκετά τα τελευταία χρόνια, κι ίσως γι’ αυτό να είμαι φτερό στον άνεμο… Όμως σιγά σιγά έχω αρχίσει να βρίσκω πράγματα/ καταστάσεις/ πρόσωπα στα οποία να αξίζει να δεσμευτώ. Και η δέσμευση αυτή μου προσφέρει κατεύθυνση, με γεμίζει δύναμη και κουράγιο, και ελπίδα ότι μπορώ να γίνω καλύτερη…




With love,

{Marianna}



Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

Λίγη περισσότερη μαγεία παρακαλώ!....


 


Πάει ο παλιός ο χρόνος!... Δύσκολος. Όχι τόσο για μένα, αλλά σίγουρα για πολλούς ανθρώπους γύρω μου. Εγώ είχα ότι χρειαζόμουν: αγάπη!...

Το 2013 ήρθε κι αυτό, και παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου να έχουν από αυτό τις καλύτερες των προσδοκιών. Εύχομαι κι ελπίζω αυτές οι προσδοκίες να μην διαψευσθούν, και το 2013 να είναι μια χρονιά γεμάτη φως για όλους! Μια χρονιά καλύτερη, που θα φέρει στους ανθρώπους όλα όσα στερήθηκαν, αλλά περισσότερο τη χαμένη τους συνείδηση...



 
 
Ας έρθουν οι μέρες του φωτός λοιπόν!...
 
Κι όπως λέει και ο Paulo Coelho στο παρακάτω κείμενο, ας είναι το 2013 η πρώτη χρονιά της υπόλοιπης ζωή μας!
 
 
"Κανείς δεν μπορεί να πάει πίσω, αλλά ο καθένας μπορεί να πάει προς τα εμπρός.
 
Και αύριο, όταν ο ήλιος ανατείλλει, το μόνο που έχεις να πείς στον εαυτό σου είναι:Θα σκεφτώ αυτήν την ημέρα ως την πρώτη μέρα της ζωής μου.
 

Θα κοιτάξω τα μέλη της οικογένειάς μου με έκπληξη και θαυμασμό, όντας στην ευχάριστη θέση να ανακαλύψω ότι είναι στο πλευρό μου, σιωπηλά μοιραζόμενοι αυτό το ελαχιστά κατανοητό πράγμα που ονομάζεται αγάπη.
 
Θα περάσω δίπλα από ένα ζητιάνο, ο οποίος θα μου ζητήσει χρήματα.Μπορεί να του δώσω κάτι ή μπορεί να τον προσπεράσω με τη σκέψη ότι θα τα σπαταλήσει μόνο για ποτό, και καθώς θα το κάνω, θα ακούω τις προσβολές του ξέροντας ότι είναι απλά ο τρόπος του να επικοινωνεί μαζί μου.

Θα περάσω δίπλα από κάποιον που προσπαθεί να καταστρέψει μια γέφυρα.Μπορεί να προσπαθήσω να τον σταματήσω ή μπορεί να συνειδητοποιήσω ότι το κάνει γιατί δεν έχει κανέναν να τον περιμένει στην άλλη πλευρά, και αυτός είναι ο τρόπος του να προσπαθεί να αποκρούσει τη μοναξιά του.
 
Αντί να σημειώνω πράγματα που είναι απίθανο να ξεχάσω, θα γράψω ένα ποίημα.
Ακόμα κι αν δεν έχω γράψει ποτέ ένα πριν, ακόμη και αν δεν το κάνω ποτέ ξανά, τουλάχιστον θα ξέρω ότι κάποτε είχα το θάρρος να εκφράσω τα συναισθήματά μου με λόγια.
 
Θα επιμένω να χαμογελάω, γιατί με ευχαριστεί να ξέρω ότι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είμαι τρελός.
Το χ
αμόγελο μου είναι ο τρόπος μου να πω « Μπορείτε να καταστρέψετε το σώμα μου, αλλά όχι την ψυχή μου».
 
 
 
 
 
Αν έχει λιακάδα αύριο, θέλω να κοιτάξω τον ήλιο σωστά για πρώτη φορά.
Αν έχει συννεφιά, θέλω να παρακολουθήσω τα σύννεφα για να δω προς ποια κατεύθυνση πηγαίνουν.
Πάντα σκέφτομαι ότι δεν έχω χρόνο ή δεν δίνω αρκετή προσοχή. Αύριο όμως, θα ήθελα να επικεντρωθώ στην κατεύθυνση που παίρνουν τα σύννεφα ή στις ακτίνες του ήλιου και τις σκιές που δημιουργούν.

Πάνω από το κεφάλι μου υπάρχει ένας ουρανός για τον οποίο η ανθρωπότητα εδώ και χιλιάδες χρόνια έχει υφάνει μια σειρά από λογικές εξηγήσεις.
 
Λοιπόν, εγώ θα ξεχάσω όλα όσα έμαθα για τα αστέρια και θα μετατραπούν και πάλι σε αγγέλους ή παιδιά ή σε ό, τι νιώθω ότι θέλω να πιστέψω εκείνη τη στιγμή.
 
Για πρώτη φορά, θα χαμογελάσω χωρίς αίσθημα ενοχής, επειδή η χαρά δεν είναι αμαρτία.
Για πρώτη φορά, θα αποφύγω κάτι που με κάνει να υποφέρω, επειδή το να υποφέρεις δεν είναι αρετή.
 
Θα ζήσω αυτή τη μέρα σαν να ήταν η πρώτη μου και, όσο διαρκεί, θα ανακαλύψω πράγματα που δεν ήξερα καν ότι υπήρχαν.

Ακόμα κι αν έχω περπατήσει τους ίδιους χώρους αμέτρητες φορές στο παρελθόν και είπα «Καλημέρα» με τους ίδιους ανθρώπους, το «Καλημέρα» του αύριο θα είναι διαφορετικό.
Δεν θα είναι απλή ευγένεια, αλλά μια μορφή ευλογίας.

Και αν είμαι μόνος όταν πέσει η νύχτα, θα πάω στο παράθυρο, θα κοιτάξω τον ουρανό και θα αισθάνομαι σίγουρος ότι η μοναξιά είναι ένα ψέμα, γιατί το Σύμπαν είναι εκεί για να μου κρατήσει συντροφιά.

Και τότε θα έχω ζήσει κάθε ώρα της ημέρας μου, σαν να ήταν μια συνεχής έκπληξη για μένα, για αυτό το «εγώ», που δεν δημιουργήθηκε από τον πατέρα μου ή από τη μητέρα μου ή από το σχολείο, αλλά από ό, τι έχω δει μέχρι τώρα, και που ξαφνικά ξέχασα, για να τα ανακαλύψω όλα εκ νέου.

Και ακόμα κι αν αυτή είναι να είναι η τελευταία μου μέρα στη Γη, θα την απολαύσω στο έπακρο, γιατί θα ζω με την αθωότητα ενός παιδιού, σαν να έκαναν τα πάντα για πρώτη φορά."

Κείμενο σε ελεύθερη μετάφραση, το πρωτότυπο εδώ.




Καλό κι ευτυχισμένο 2013 λοιπόν!...

 With love,
{Marianna}