Καλώς ήλθατε! Ελπίζω να σας κρατήσω ευχάριστη συντροφιά με τις ανησυχίες μου: ζωή, σχέσεις, καλλιτεχνικές δημιουργίες, ταξίδια, φωτογραφία, τραγούδι, προβληματισμοί και πολλά άλλα!...
RSS

Translate my blog in your own language!

English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Τετραδιάκιααα!!! ^_^ (Νο1)

    Αυτό είναι το πρώτο από τρία τετράδια που έφτιαξα για την φίλη μου Βάσω, που όπως είπε της άρεσαν και την ευχαριστώ πολύ! :)
    Πώς σας φαίνεται;...

Άδραξε την μέρα!!!

Διαμαντάκια στολίζουν το περίγραμμα του Carpe Diem...

Ένα λουλούδι από διαμαντάκια...

...και πολλά διαφορετικά χάρτινα λουλούδια στο κάτω μέρος της εικόνας!!!

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Έτσι... Για να μην ξεχνάμε να εκτιμάμε και τον αέρα που αναπνέουμε...

     Μια ιστορία που πρέπει να διαβαστεί από όλους... Είναι πολύ συγκινητική, και μπράβο σε αυτόν που την έγραψε... (Προτίμησα να μην την αναδημοσιεύσω αλλά να σας παραπέμψω στην ίδια την ανάρτηση, καλύτερα να την διαβάσετε εκεί...) Τέτοιες ιστορίες με κάνουν να εκτιμώ την ζωή μου και όσα πολύτιμα έχω...
 
O κ. Καβουράκης και το ταξίδι του


Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Σελιδοδείκτες part 1 !!!

    Γεια σας blog-o- φίλοι μου! Καιρό είχα να σας μιλήσω... Δεν φταίω εγώ! Με φάγανε οι υποχρεώσεις!!! :P
    Λοιπόν, σήμερα θα σας δείξω έναν σελιδοδείκτη που έφτιαξα κάποτε για την βιβλιοφάγο φίλη μου, Εύη! Είναι ένας από τους πολλούς δηλαδή, γιατί τους έχει ιδιαίτερη αγάπη και μου ζητάει συχνά! :)











   
    Οι σελιδοδείκτες αποτελούν εύκολα και γρήγορα δωράκια για όσους χάνονται στα βιβλία τους, και μπορεί να γίνουν πολύ προσωπικά αντικείμενα! Γι' αυτό και επέλεξα να γράψω το όνομά της φίλης μου πάνω σε αυτόν, ώστε κανείς να μην μπορεί να της τον πάρει και να πει ότι είναι δικός του! χεχεχε!!! Χρησιμοποίησα ακόμη δαντέλες, υφασμάτινα λουλούδια, στρας και χαντρούλες, για να γίνει πιο παιχνιδιάρικος και να μην είναι απλά ένα κομμάτι χαρτί... Αυτάααα...!!! Σας φιλώ...

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Βραβείο!!!

    Η νέα μου blog-o- φίλη, simone, μου έκανε την τιμή να μοιραστεί (και) μαζί μου το πρώτο της βραβείο, και την ευχαριστώ πολύ γι' αυτό! Να τα εκαστοστήσεις εύχομαι!!! :)


Όπως είθισται, πρέπει να δώσω κι εγώ το βραβειάκι αυτό σε κάποιους blog-o- φίλους... ! 10 τον αριθμό υποθέτω, μιας και η simone επέλεξε να μην περιοριστεί... Θα το δώσω λοιπόοοοον...

  1. στην PINK DREAMER
  2. στην Μπέτυ
  3. στην μαμά- Μαρία
  4. στην Μαρία Ζ
  5. στην Μισιρλού
  6. στην Αγγελική
  7. στην meanan
  8. στην Ελένη
  9. στην Χαρά
  10. και τέλος, στην


Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Παραμύθι... περίπου...

ΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΜΑΚΡΙΝΗ…
*Του Χρήστου Ριτζούλη

Πολλούς αιώνες πριν, σε μία μακρινή ήπειρο και σε ένα μέρος πολύ διαφορετικό από το δικό μας, ζούσε ένας λαός. Ήταν απόγονος ενός ένδοξου έθνους, αλλά, καθώς ο καλός Θεούλης έδωσε γενναιόδωρα το μυαλό εκατό γενιών σε τρεις, οι απόγονοί τους βγήκαν λίγο ελαφροί. Δεν πειράζει, ήταν καλά παιδιά, και ζούσαν με τρεις βασικές αρχές: Αν μας αναθέσουν μία δουλειά, θα την κάνουμε σωστά και νοικοκυρεμένα (το έλεγαν «φιλότιμο»), δεν κλέβουμε από το παγκάρι (το έλεγαν «καθαρό κούτελο»), και αν έχουμε πολλά λεφτά και ο γείτονας τίποτε, τα πράγματα δεν πάνε καλά (το έλεγαν «μέτρο»). Ποτέ τους δεν είχαν αναρωτηθεί γιατί πρέπει να υπακούσουν στα τρία παραπάνω, απλά υπάκουαν. 


Οι ηγέτες τους, παιδιά του τόπου, τιμούσαν αυτές τις αρχές και, αν έβαζαν το χέρι στον κουμπαρά, το έκαναν διακριτικά, προκειμένου να μη διαταράξουν τα παραπάνω. Γιατί; Ποτέ δεν το φιλοσόφησαν• μάλλον απλά επειδή έτσι έπρεπε να κάνουν. Απλοϊκοί και αυτοί, δεν ήταν ευφυείς, αλλά ήταν νοικοκύρηδες και φιλότιμοι, δηλαδή τελικά επαρκείς. Με τους εγγενείς περιορισμούς της φτωχής τους πατρίδας έκαναν καλή δουλειά, στήσαν κάποιες φάμπρικες, η γη απέδωσε ό,τι μπορούσε, τα έβγαζαν πέρα. Ώσπου ήρθαν οι Απόξω. 

Αυτοί, οι Απόξω ήταν συμπατριώτες τους, αλλά κοσμοπολίτες και κοσμογυρισμένοι, και ήταν εξυπνότεροι και καπάτσοι. Γρήγορα πήραν αξιώματα, γιατί ο λαός θαύμασε την ευφράδειά τους και τον αέρα της επιτυχίας που έσερναν μαζί τους. Οι Απόξω ανέλαβαν να κυβερνήσουν τον τόπο, και σκέφτηκαν (αυτό κάνουν οι έξυπνοι) ότι το να κυβερνάς είναι καλό. Αποφάσισαν, λοιπόν, να πείσουν τους πολλούς να τούς κρατήσουν στην εξουσία. Για αντάλλαγμα είπαν στο λαό ότι θα τού έδιναν πολλά χρήματα, ακόμη και αν ο λαός δε δούλευε πολύ, γιατί η δουλειά είναι κουραστική. 
 
Ο λαός σάστισε• θα πέσει φωτιά να μας κάψει! Αν δε δουλέψουμε, από πού θα έρθουν τα χρήματα; Είναι σωστό να τρώμε χωρίς να παράγουμε; Αλλά όπως είπαν οι Απόξω που ήταν και κοσμογυρισμένοι, αυτό θα το φρόντιζαν οι αρχηγοί. Τα λεφτά όντως άρχισαν να ρέουν έτσι, χωρίς λόγο, και ο λαός ξέχασε να δουλεύει και να παράγει το ψωμί του, ξέχασε δηλαδή την αρχή του φιλότιμου. Και περνούσε καλά με τους νέους, καλούς αρχηγούς του που μοίραζαν τζάμπα χρήματα. Φυσικά υπήρχαν και περίοδοι στενότητας. Τότε λίγοι εκπρόσωποι του λαού πήγαιναν και διαμαρτύρονταν στους Απόξω, λέγοντας ότι αν δεν αποκαθίσταντο η ροή των χρημάτων, τότε θα ξεσηκώσουν το λαό και θα τούς στείλουν από κει που ήρθαν. Τότε οι Απόξω αρχηγοί αυτής της μακρινής χώρας βρήκαν μία νέα ιδέα: Με τρόπο, είπαν στους εκπροσώπους του λαού ότι, αν οι τελευταίοι βάλουν το χέρι στο παγκάρι, οι Απόξω θα κάνουν τα στραβά μάτια, αρκεί ο λαός να μείνει ήσυχος.

Οι εκπρόσωποι σάστισαν με την ιδέα: Με τι κούτελο θα κυκλοφορήσουν στην κοινωνία; Αλλά είχαν ήδη μάθει να μην παράγουν τίποτε, και οι νεόπλουτες οικογένειές τους ήταν απαιτητικές: Έτσι οι οικογενειάρχες έβαλαν το χέρι στο παγκάρι. Ζυγίζοντας το βάρος του παγκαριού και το βάρος του κούτελου, ανακάλυψαν με δέος ότι το κούτελο δεν μπορεί να αγοράσει βίλλα στο νησί, ενώ το παγκάρι μπορεί. Από κεκτημένη ταχύτητα δεν τούς ένοιαξε αν τούς κακολογούσαν οι πολύ φτωχότεροι πλέον γείτονές τους. Έχασαν, δηλαδή, την έννοια του μέτρου. Το τρίτο έρεισμα της παλιάς κοινωνίας, λοιπόν, καταστράφηκε. Αυτό σε μερικές χιλιετηρίδες οι ιστορικοί θα το ονόμαζαν «βαθιά διάβρωση του κοινωνικού ιστού», αλλά δεν είναι της στιγμής.

Οι κάτοικοι του τόπου, όπως είπαμε, δεν ήταν λαμπρά μυαλά. Νόμιζαν ότι ήταν, αλλά δεν ήταν.
Και γι΄ αυτό αντί να επαναστατήσουν ενάντια στους Απόξω σε αυτό το στάδιο και να τούς στείλουν από κει που ήρθαν, ζύγισαν τα εύκολα και αδικαιολόγητα χρήματα από τη μία και τις παλιές αξίες από την άλλη, και αποφάσισαν να παν με τα χρήματα. Μερικοί εξυπνότεροι από τους υπόλοιπους έβλεπαν ότι τα χρήματα ήταν δανεικά και θα τελείωναν, και προειδοποιούσαν γι΄ αυτό. Εδώ όμως οι Απόξω έπιασαν τα μπόσικα: έκαναν πανίσχυρους εν μία νυκτί ανεπαρκείς επαγγελματικά ανθρώπους, οι οποίοι θα υπερασπιζόταν το νέο σύστημα με κάθε κόστος, απλά επειδή ήξεραν ότι εκτός αυτού θα πέθαιναν στην ψάθα. Αυτοί, ας τούς λέμε μαντρόσκυλα, ήταν πλέον η νέα κινητήρια δύναμη του συστήματος: Αν κάποιος ήθελε να πετύχει κάτι στη χώρα εκείνη, έπρεπε να υποκύψει σε αυτή τη νέα ελίτ. Και αντί να μαυρίσει στο ξύλο τους χθεσινούς επαίτες, ο λαός στήθηκε έξω από τα γραφεία τους, παρακαλώντας ένα μέρισμα από τα εύκολα χρήματα.

Αφού οι πυλώνες της παλιάς τάξης, το φιλότιμο, το καθαρό κούτελο και το μέτρο είχαν απολεσθεί, ο καθένας μπορούσε να αξιώνει χρήματα από το κοινό παγκάρι, αγνοώντας την κοινή ιδιοκτησία και την κοινή ευθύνη απέναντι στη χώρα. Δηλαδή η δημοκρατία πέθανε, αλωμένη εκ των έσω. Το νέο οικοδόμημα ήταν απλό: Αγνοώντας το γεγονός ότι όλοι ζούσαν με δανεικά, ο καθένας, ανάλογα με την εγγύτητά του στους Απόξω και στα μαντρόσκυλα, δικαιούταν μέρισμα από την κοινή περιουσία. Σε αντάλλαγμα θα διατηρούσε από πάνω του τους Απόξω. Η ελίτ των μαντρόσκυλων φυσικά φρόντιζε, παρενοχλώντας, στερώντας και εκβιάζοντας, να είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί ο,τιδήποτε στη μακρινή αυτή χώρα χωρίς τη συγκατάθεσή της. Τα μαντρόσκυλα θα έπνιγαν, προφανώς, ο,ποιονδήποτε ικανό, καθώς πολλοί τέτοιοι θα μπορούσαν να θέσουν υπό διακύβευση το όλο οικοδόμημα.

Φυσικά τα μαντρόσκυλα δικαιούνταν μέρισμα από οποιαδήποτε συναλλαγή γινόταν στην περιοχή ευθύνης τους. Δημιουργήθηκε έτσι μία ιδιότυπη μαύρη οικονομία από μία νομιμοποιημένη μαφία, η οποία συντηρούσε τα πράγματα στη θέση τους. Οι Απόξω ζούσαν, φυσικά, με τον τρόμο να μην τελειώσουν τα δανεικά και μείνουν τα μαντρόσκυλα και το πόπολο απλήρωτα: Κάτι τέτοιο θα σήμαινε το τέλος τους. Σε δύσκολες μέρες, αν τα λεφτά τελείωναν, έστελναν ληστές στους δρόμους να ξαλαφρώνουν τους περαστικούς, και τύπους της νύχτας να παίρνουν προστασία από τα καταστήματα της αγοράς και τις φάμπρικες. Όταν τα λεφτά μαζεύονταν πολλά-πολλά στα χέρια του λαού, όλο και κάτι γινόταν και τα χρήματα επιστρέφονταν εκεί που πρέπει.

Αξιοσημείωτο έμεινε το κόλπο με τον ιππόδρομο: Οι αρματοδρομίες και τα στοιχήματα ήταν πολύ δημοφιλή την εποχή εκείνη. Για εννέα εβδομάδες τα ονόματα των νικητών ανακοινώνονταν πριν τον αγώνα, και μετά άνοιγαν τα γραφεία των στοιχημάτων. Ο εκστασιασμένος λαός έβλεπε τις οικονομίες του να διπλασιάζονται σε λίγα λεπτά. Τη δέκατη εβδομάδα όλοι στοιχημάτισαν τις οικονομίες τους στον προανακοινωθέντα νικητή του μεγάλου τελικού. Νίκησε άλλος, με αποτέλεσμα την μεγαλύτερη ανακατανομή πλούτου στην ιστορία της χώρας. Τα αρχεία είναι αραιά για την περίοδο εκείνη, αλλά, παραδόξως, δεν φαίνεται να έπεσαν κεφάλια. Η ηγεσία δήλωσε ότι η ανακοίνωση των νικητών πριν τους αγώνες ήταν μία κακή πρακτική, με την οποία δεν είχε την παραμικρή σχέση.

Όταν παράγεις τρία και τρως είκοσι, κάποτε θα σε κυνηγήσουν οι πιστωτές σου. Φυσικά και αυτό έγινε, κάποτε θα γινόταν. Μα γιατί τελείωσαν τα λεφτά; Οι Απόξω είπαν ότι θα κρατούσαν για πάντα! Το είπαν; Όχι, ποτέ δεν είχαν πει κάτι τέτοιο. Απλά έλεγαν: «Πάρτε και ψηφίστε μας.» Ποτέ δεν είπαν τίποτε περισσότερο. Ποτέ δε μίλησαν για το αύριο, και ο μαλθακός και αποχαυνωμένος λαός, έχοντας απεμπολήσει τις αρχές του, με δέος βρέθηκε μόνος. Σε αυτό το σημείο όλοι καταλάβαιναν ότι, με τη δική τους συνενοχή, ή, πιο σωστά, με την απόλυτη ενοχή τους, η χώρα είχε ξεχάσει να παράγει ο,τιδήποτε. 

Με δέος ανακάλυψαν αυτά που ήταν προφανή, αλλά κανένας δεν πρόσεχε χρόνια τώρα: Οι αγρότες πληρώνονταν για να μην καλλιεργούν• οι υπηρεσίες του δημοσίου παρενοχλούνταν από τα μαντρόσκυλα, αδυνατώντας να κάνουν τη δουλειά τους• οι ληστές των δρόμων βρήκαν νομικά ερείσματα να κάνουν ότι έκαναν πριν, αλλά νόμιμα• η εταιρεία συγκοινωνιών βρέθηκε να έχει σε ξεχωριστές πόλεις τους οδηγούς, τις άμαξες και τα άλογα• ενώ, σε κάθε δουλειά στριμώχνονταν δεκαπλάσιοι υπάλληλοι απ’ όσους χρειάζονταν, οι οποίοι επιπλέον δεν είχαν την παραμικρή όρεξη για δουλειά. Οι λίγες επιχειρήσεις που παρήγαγαν κάτι ξεζουμίζονταν από τους νονούς για να πληρώνονται οι υπόλοιποι αργόσχολοι. Πολλοί βγήκαν να πουν ότι φταίνε οι Εβραίοι ή οι Εξωγήϊνοι. Άλλοι κατηγόρησαν το αδηφάγο κεφάλαιο. Μαθημένοι στα εύκολα και τα ανώδυνα, οι πολλοί δεν ήθελαν να ακούσουν το αυτονόητο: Αυτοί έφταιγαν, που δεν πέταξαν έξω τους Απόξω όταν αυτοί ήρθαν και ζήτησαν από το λαό να παρατήσει το Φιλότιμο, το Καθαρό Κούτελο και το Μέτρο με αντάλλαγμα ένα χιλιάρικο που τούς κούνησαν στη μούρη. Αυτά μάς λέει η αρχαία ιστορία αυτής της μακρινής χώρας.

* Ο κ. Χρήστος Ριτζούλης είναι Επίκουρος Καθηγητής Χημείας Τροφίμων του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης


~~~
    Αναδημοσιεύω αυτό το κείμενο από mail που έλαβα πρόσφατα... Γιατί σκέφτηκα ότι πολλοί θα χρειαστεί να πούμε αυτό το παραμύθι στα παιδιά μας όταν ρωτήσουν "Γιατί μαμά/ μπαμπά/ παππού/ γιαγιά δεν έχουμε λεφτά να... ;" ή "Γιατί δεν ζούμε στην Ελλάδα;" ή "Γιατί δεν μπορώ να πάω σχολείο;"... Ωχ Θεέ... Λέτε να γίνει κι αυτό;!... Εμπρός... πίσω;! Που έλεγε και ο Πόποτας στο Κωλοκοτρωνίτσι... :/

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

˙·٠•●✿ ♪ ♫ ♬♭Music time ♬♩♪ ♫ ✿●•٠·˙


    Πέτυχα αυτό το τραγουδάκι σε ένα γαλλόφωνο blog (lefouillis) και μου άρεσαν πάρα πολύ οι στίχοι! Σας δίνω μια δική μου, ελεύθερη μετάφραση (είπαμε, ξέρω γαλλικά, πασχίζω να περάσω το ρημάδι το C2, αλλά από αργκό δεν σκαμπάζω και πολλά!!! :P). Κοινώς, όσες φράσεις δεν μπορώ να βγάλω τις παραλείπω, και σας δίνω το γενικό νόημα! :p

    Δεν πρέπει ποτέ να παίρνεις τίποτα δεδομένο. Γιατί αργά η γρήγορα, ο τροχός γυρίζει... Και αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να τρέχεις και να σκας για τίποτα. Τα πόδια μου πατούν στην γη, τα όνειρά μου οδηγούν τα βήματά μου... Έτσι, αν θέλω πετάω πάνω από τις ανησυχίες μου! Όσοι με στεναχωρούν, δεν βλέπουν τα μάτια μου! Είναι η ίδια η ζωή που δίνει στον καθένα αυτό που του αξίζει. Λίγη σημασία έχουν αυτά που μου συμβαίνουν, εγώ δεν ενοχλούμαι! Ούτε με πειράζει που κάποιοι λένε πως είμαι τρελή! Δεν είμαι τόσο αφελής, αλλά δεν έχω πια χρόνο να μισήσω γιατί ξέρω... 

    Ο τροχός γυρίζει! Πίσω, από εκεί που ξεκίνησες! Ο τροχός γυρίζει!... Αργά η γρήγορα παγιδεύεσαι...

    Λυπάμαι αν απομονώνομαι, αλλά προτιμώ τα άδεια καθίσματα σταδίου... Δωσ' μου ένα και μόνο κλειδί του σολ κι εγώ θα τραγουδάω όλη μέρα! Στις άκρες των δαχτύλων μου αγγίζω την αλήθεια, άρα λοιπόν είμαι στα μισά του δρόμου!...

    Όσοι ζηλεύουν δεν θα με εμποδίσουν από το να συνεχίσω. Χωρίς καμία κακία θα τους πω "ευχαριστώ"! Γιατί, με απλά λόγια, η ζωή κάνει κύκλους!...

{Zaho - La Roue tourne}

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

Μες στην ζούγκλα, την άγρια ζούγκλα...!!!

   
    Γρήγορα κι απλά, μιας και δεν διαθέτω πολύ χρόνο τον τελευταίο καιρό, και με πολύ εύκολα υλικά, προέκυψαν αυτά τα animal print σκουλαρίκια!... Για... άγριες εμφανίσεις!!! ;P

Δύο πέρλες (μαύρη πάνω- λευκή κάτω) και μια χάντρα με σχέδιο ζέβρας!!!



Και για να μην ξεχνιόμαστε...


"-Hacuna Matata;...
-Ναι! Είναι το ρητό!
-Μα τι' ναι αυτό;!
-Κάτι σα χασμουρητό!!!"

ααααααααααααααχαχαχαχαχαχαχαχα!!!!!!!

Το πιο αγαπημένο παιδικό EVER!!!! ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
Χακούνα Ματάτα! Θα πει "Έξω καρδιά"!...

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

˙·٠•●✿ ♩♪ ♫♭♬ ...Music Time... ♩♪ ♫♩♪ ✿●•٠·˙


Γι' αυτούς που δυσκολεύονται να κοιμηθούν τα βράδια... Και για όσους τους κρατάνε συντροφιά... ^_^
( Και για το αγολάκι μου, που είναι μακλιά μου κι απόψε...♥)

{Craig David - Insomnia}

Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

Μάτια μου όμορφα, μη ρίχνετε ψιχάλες...


Άντε, γιατί πολλά δάκρυα έχουν πέσει τελευταία... Κι αυτό το γκρίζο δεν παλεύεται...

{Stavento_ Μάτια μου όμορφα}

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Ποιος καλός άνθρωπος...

  
    Κατά πάσα πιθανότητα το blog της μαμάς Μαρία, Decoupage Addict (www.decoupageaddict.blogspot.com), έχει κολλήσει κάποιον ιό ή κάτι τέτοιο!!!
    Όταν ανοίγει η σελίδα της, κλείνει αυτόματα ο browser και εμφανίζει ένα μήνυμα, που λέει περίπου ότι "το σύστημά σας κινδυνεύει". Όσες φορές το δοκίμασα, είτε πατήσετε ΟΚ είτε το x πάνω δεξιά, ανοίγει ένα παράθυρο που μοιάζει με αυτά των Windows και δείχνει να φορτώνει κάτι που ονομάζεται "έλεγχος" ή κάπως έτσι... Μην το αφήσετε να φορτώσει σε καμία περίπτωση!!! Δεν έχω τις άπειρες γνώσεις στους υπολογιστές, αλλά όλο αυτό μου μοιάζει με ιός...!!! Και δεν ξέρω ποιος καλός άνθρωπος της τον φόρτωσε της μανούλας μου!!! :@ :@ :@
    Αν ήταν ειδοποίηση από τον ίδιο τον browser, απλά δεν θα σε άφηνε να ανοίξεις την σελίδα, πιστεύω... Όλοι λίγο πολύ έχουμε πετύχει σελίδες με ακατάλληλο υλικό, ή που το anti-virus μας αναγνωρίζει ως επικίνδυνες, και σε καμία περίπτωση η ειδοποίηση δεν είναι αυτού του τύπου! Επίσης, από την στιγμή που πατάω x στην ειδοποίηση, δεν θα έπρεπε παρ' όλα αυτά να συνεχίζει να φορτώνει το οτιδήποτε! Αυτοί οι δύο λόγοι με κάνουν να πιστεύω ότι πρόκειται δυστυχώς για ιό...
    Αν κάποιος ξέρει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το να γίνεται να κολλήσει ιό το blog σου, και το πως αντιμετωπίζεται, παρακαλώ ας επικοινωνήσει μαζί μου...