Καλώς ήλθατε! Ελπίζω να σας κρατήσω ευχάριστη συντροφιά με τις ανησυχίες μου: ζωή, σχέσεις, καλλιτεχνικές δημιουργίες, ταξίδια, φωτογραφία, τραγούδι, προβληματισμοί και πολλά άλλα!...
RSS

Translate my blog in your own language!

English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

Σάββατο 4 Ιουνίου 2011

Απορώ...


Δεν είμαι εγώ αυτή που θα κρίνει τον οποιονδήποτε, επ ουδενί... Ο καθένας κάνει αυτό που καταλαβαίνει, και κρίνει για τον εαυτό του...

Απλά μου δημιουργήθηκε η απορία... Γιατί (σχεδόν) κανείς στην μπλογκοπαρέα δεν μιλάει για όσα συμβαίνουν στην χώρα μας αυτές τις μέρες;... Δεν φοβάστε; Ή μήπως εγώ φοβάμαι πολύ;... Δεν σας αφορά;... Ή μήπως εγώ υπερβάλλω;... Δεν σας αγγίζει το ότι υπονομεύεται το μέλλον όλων;... Ή μήπως μόνο εγώ λυπάμαι για τα χαμένα μου όνειρα;...

Έκανα δύο αναρτήσεις πρόσφατα, από τις εμπειρίες μου στο Σύνταγμα, στις διαδηλώσεις των Αγανακτισμένων. Κανείς δεν σχολίασε... Και δεν μ' ενδιαφέρει αυτό καθ' εαυτό το γεγονός, ή αν με παρακολουθεί κανείς, μα βλέπω πως οι περισσότεροι συνεχίζεται να κάνετε όμορφες αναρτήσεις από τα έργα σας, για όσα συμβαίνουν όμως κουβέντα... Γιατί;...

Να διευκρινίσω για ακόμη μια φορά πως δεν έχω διάθεση να επικρίνω ή να κατηγορήσω κανέναν... Απλά αναρωτιέμαι, και θα ήθελα διάλογο μαζί σας. Προσπαθώ απλά να καταλάβω... Γιατί είμαι πολύ ταραγμένη με όσα συμβαίνουν, γιατί φοβάμαι, και απλά αναρωτιέμαι τι λέει ο υπόλοιπος κόσμος για όλα αυτά...


5 σχολιασαν...:

Lefkothea είπε...

Μαριανα,εχεις απολυτο δικιο..αλλα ξερεις τι συμβαινει????Επειδη ουτως η αλλως καθημερινα θελοντας η οχι γινονται συζητησεις για τα θεματα αυτα,για την κριση,για την πτωχευση κλπ,φορτιζομαστε ηδη αρκετα...ας μιλησω για μενα...το μπλογκ ηρθε στην ζωη μου μερικους μηνες πριν και λειτουργει σαν μια ομορφη εκτονωση,χαλαρη,χωρις να με αγχωνει(το μονο μου αγχος ειναι αν θα κερδισω το επομενο δωρακι...σοβαρο αγχος δηλαδη...χιχιχιχι)οποτε δεν θελω με τιποτα αυτην την εκτονωση της καθημερινοτητας (που εχει γινει πολυ δυσκολη και αγρια)να την φορτισω κι αλλο με ολα αυτα που συμβαινουν...ειμαι ηδη αρκετα αγχωμενη με το τι θα γινει και δεν "αντεχω"αλλο βαρος στους ωμους μου...ξερω πως τα χειροτερα θα ερθουν,αλλα ας κρατησω κι ενα κομματι του εαυτου μου που θα απεχει απ ολα αυτα...ελπιζω να σε καλυψα...

anthivolon είπε...

Mαριαννάκι μου, καλό μου, εσύ έχεις δίκιο με όλα αυτά που γράφεις αλλά πίστεψέ με, το blog λειτουργεία για όλες εμάς που ασχολούμαστε με τις χειροκατασκευές, ως ένα μέσο όχι μόνο εκτόνωσης αλλά και ψυχοθεραπείας θα τολμήσω να πω. Για φαντάσου κοριτσάκι μου αν κι αυτή τη μικρή γωνίτσα χαλάρωσης κι ελπίδας τη δηλητηριάζαμε με όλα αυτά τα άσχημα που βιώνουμε καθημερινά. Προσωπικά δε θα ΄θελα μέσα από το δικό μου blog να περάσω όλα μου τα άγχη, τις ανασφάλειες και το φόβο που έχω αυτόν τον καιρό.
Είμαστε, οικογενεικώς, πίστεψέ με πάρα πολύ προβληματισμένοι και όλοι μας συμμετέχουμε σ΄αυτές τις ομαδικές διαμαρτυρίες.....όμως άσε να έχουμε, ειδικά εμείς οι πιο μεγάλες, αυτή τη μικρή γωνιά για να ξεφεύγουμε λίγο!!!
Δεν μας έχουν μείνει πια πολλά!!!!
Τα φιλάκια μου σε όλους σας!!

Ανώνυμος είπε...

με εξεφρασαν απολυτα οι Μπετυ και Λευκοθεα...
Εγω προσωπικα......δεν θελω αλλο αγχος σε αυτη τη γωνια που εχω δημιουργησει για να χαλαρωνω και να δημιουργω...αρκετα εχω και μεσα στο σπιτι μου και στην δουλεια μου και στην κοινωνια.Αλλωστε το μπλα μπλα το καναμε χροοοονια.....αν καποιος θελει να πει κατι θα το πει με την παρουσια του στο Συνταγμα,με την ψηφο του,με την προσπαθεια να αλλαξει ο ιδιος και η νοοτροπια του και με τις πραξεις του....Θα ανταλλαξω φυσικα αποψεις με ανθρωπους που συναντω με φιλους με πελατες...αλλα εδω...λυπαμαι....δυσκολα θα το κανω αυτο.μισιρλου

{Marianna} είπε...

@ Λευκοθέα, Μπέττυ, Μισιρλού:

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις σας...

Προφανώς έχουμε διαφορετική άποψη για το τι εστί blogging :)

Καταλαβαίνω αυτό που μου λέτε (ότι είναι από τα λίγα- αν όχι το μόνο- κομμάτι της καθημερινότητας όπου μπορείτε να εκτονωθείτε και να χαλαρώσετε), το κατανοώ, το δέχομαι ως άποψη, αλλά δεν μπορώ να το ασπαστώ.

Για μένα αυτά ίσχυαν μέχρι και λίγο καιρό πριν, όχι σήμερα. Σήμερα αισθάνομαι ότι τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο. Στην δική μου καθημερινότητα δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Πώς να μιλήσω στο μπλόγκ μου για κατασκευές, για ομορφιά, για δημιουργία, όταν τίποτα από αυτά δεν υπάρχει στην καθημερινότητά μου;...

Τέλος πάντων... Προφανώς ο καθένας κάνει αυτό που καταλαβαίνει κι αυτό που μπορεί να κάνει, και σίγουρα το αν ενδιαφέρεται κάποιος το δείχνει κυρίως με την παρουσία του εκεί που πρέπει, στον δρόμο δηλαδή και στις πλατείες (όπως λες κι εσύ μισιρλού μου)...

Σας ευχαριστώ και πάλι για τις απαντήσεις σας και για το ενδιαφέρον σας. Αυτό ήθελα, διάλογο μαζί σας και ανταλλαγή απόψεων :)

Σας καλημερίζω όλες, καλή συνέχεια και να έχετε μια όμορφη Κυριακή! :)

το χειρότεχνο είπε...

γεια σου@συμφωνω με οσα λες κ γω εδω κ πολλες μερες εχω κανει αναλογη αναρτηση και εχω δει κ αρκετες μπορω να πω ,αλλα οχι κ τοσες πολλες. εγω δεν θεωρω οττι τ μπλογκ ειναι μονο για δημιουργιες κ ετσι εξεφρασα κ τις ανησυχιες μου!δεν σκεφτονται ομως λοι το ιδιο κ εγω πιστευω κ τις κοπελες που σχολιασαν πριν οτι οταν τ βιωνεις καθε μερα δεν το αναφερεις κ στο μπλογκ . αρα καταληγω στο οτι ο καθενας εχει τ τροπο του να αντιδρα στις καταστασεις κ τ σημαντικο ειναι να ειμαστε σκεπτομενοι κ μαχητικοι απεναντι στα οσα συμβαινουν

Δημοσίευση σχολίου