Έτσι περνάει η ζωή και δεν την καταλαβαίνουμε. Κλεινόμαστε ο καθένας στον μικρόκοσμό του, με τις φοβίες και τις ενοχές του, και ξεχνάμε πως εκεί έξω υπάρχει ένας κόσμος γεμάτος δυνατότητες.
Ναι, υπάρχει, ακόμη και στους πιο σκοτεινούς καιρούς! Αλλά βλέπεις, η γκρίνια και η κακομοιριά μας βολεύουν, είναι εύκολες. Και δεν βλέπουμε οι κουτοί πως, αν δεν κάνουμε εμείς το βήμα να βγούμε από το καβούκι μας, θα έρθει η μοίρα και με μια δυνατή κλοτσιά θα μας πετάξει έξω.
Δεν το νιώθουμε, πως αν από μόνοι μας αρχίσουμε να ξεβολευόμαστε, τότε αυτή η κλοτσιά θα μας έρθει πιο μαλακά! Και το χειρότερο; Δεν βλέπουμε την πιο μεγάλη ωφέλεια! Πως, όταν βγούμε από το καβούκι μας, τελικά νιώθουμε καλύτερα! Αποκτάμε αυτοπεποίθηση, κάνουμε πράγματα που πριν δεν τολμούσαμε και αποδεσμευόμαστε από τους ίδιους τους περιορισμούς μας!
Τι καλά που θα' ταν όλοι να αποδεχόμασταν την πρόκληση και να ανοίγαμε τους ορίζοντές μας. Αν ο καθένας ξεβολευόταν από λίγο, τότε ίσως οι μέρες μας να ξημέρωναν διαφορετικά...
With love,
Marianna
5 σχολιασαν...:
Τι ωραία ανάρτηση!!!Συμφωνώ Μαριάννα μου σε όλα!!!Φιλάκια!!!!
Καλό φθινόπωρο Sophie! :)
"και ξεχνάμε πως εκεί έξω υπάρχει ένας κόσμος γεμάτος δυνατότητες."
Tι όμορφες σκέψεις, απλώς μια τέλεια αισιόδοξη ανάρτηση. Μακάρι να είχαμε όλοι αυτή ακριβώς τη δύναμη.
Καλημέρα roadartist μου! :)
Λίγο ο ένας λίγο ο άλλος, να φτιάχνουμε τις μέρες μας! Να έχεις μια όμορφη Κυριακή!
Συμφωνώ συμφωνώ συμφωνώ! :)
Δημοσίευση σχολίου