Θα 'χω Φύγει Μακρυά...

Και να που η καταιγίδα την οποία οσμησόμουν στην ηρεμία των προηγούμενων ημερών ήρθε τελικά...

Και δεν ξέρω τι μου γίνεται...

Η Αθήνα καίγεται... Όπως το μέλλον μου...

Κάποιοι παίζουν με την ελπίδα μου... Την ώρα που ξεπουλιέται ό,τι έμεινε στην χώρα αυτή, οι "Εθνοπατέρες" μας βλέπουν το ματς ΠΑΟ- Ξάνθη... Τουλάχιστον έτσι φαίνεται από την φωτογραφία που βγήκε στη φόρα νωρίτερα, από το εντευκτήριο της Βουλής.

(Την δημοσιεύω τώρα, πριν εφαρμοστεί κα επισήμως η περιβόητη ACTA και με πάνε σούμπιτη μέσα...)

Δεν ξέρω τι να πω... Τι άλλο;

Το απόγευμα συζητούσαμε με το αγόρι μου σε ποιανού το χωριό θα καταφύγουμε... Ποιο είναι πιο αυτάρκες... Ή μήπως πρέπει να ακολουθήσουμε όσους έφυγαν για εξωτερικό;... Σε ποια χώρα θα μπορούσαμε να προσαρμοστουμέ καλύτερα... Αυστραλία, Ιαπωνία, Καναδάς... Πως θα βοηθήσουμε τους δικούς μας... Που είναι τα όνειρα μας... Πώς θα ζήσουμε μαζί...

Όπως είπε κι ένας φίλος.. "Κι αν έχει πιο κάτω, δεν ξέρω αν θέλω να το δω. Ούτε να το ζήσω."


{Θά 'χω Φύγει Mακρiά_ Active Member_ Απο Το Cd Μύθοι του Βάλτου -1998-}

Κι εσύ ψυχή μου με ρωτάς για ποιον ακόμα φωνάζω

για ποιον γελάω δυνατά και ποιον τρομάζω...

Για ποιον λαό, για ποιον θεό, για ποιους αγώνες,

για ποια αδέλφια, ποιους χειμώνες, ποιες εικόνες...

Τι να τα κάνω όλα αυτά που φτύσαν πάνω στ' όνειρό μου;

Αυτά που αποτελειώσανε το λαβωμένο ξωτικό μου...

Να τελειώνω. Δεν θέλω από κανέναν γιατρειά.

Θέλω να φύγω μακρυά...