Ο κύριος Σεπτέμβρης!...

Κι όπως ταξιδεύαμε αμέριμνοι ακούστηκε, η φωνή του οδηγού, σαν ξυπνητήρι: «Στάση Φθινόπωρο»... οι επιβάτες να εξέλθουν από την αμαξοστοιχία!

 

 

 

 

Κατεβήκαμε λιγάκι μουδιασμένοι. Μας περίμενε στο σταθμό ένας σοβαρός κύριος με καπέλο και μια κλειστή ομπρέλα στο χέρι. Ο κύριος Σεπτέμβρης!

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΕ!... με ύφος όχι τόσο της διαταγής όσο του επείγοντος.

 

 

 

 

Στο δρόμο μάθαμε πως κάνει πολλές δουλειές. Είναι ωρολογοποιός, βροχοποιός, του αρέσουν τα σταφύλια, έχει βιβλιοπωλείο και τρώει ρόδια !

 

 

 

 

Περίεργος τύπος ο κύριος Σεπτέμβρης είπαμε... εργασιομανής! Πότε τα προλαβαίνει όλα;

Μας ανέβασε στο λεωφορείο του και ξεκινήσαμε.

 

 

 

 

Στο δρόμο, γυρίζαμε το κεφάλι στο τζάμι να θυμηθούμε τη θάλασσα, την ανεμελιά, τη μέθη και τον πόθο του καλοκαιριού- ο πόθος είναι πάντα θέρος όποια και να' ναι η εποχή- μας κοίμησε γλυκά η διαδρομή... ΦΤΑΣΑΜΕ!.. φώναξε πάλι!

 

 

 

Κατεβήκαμε μας οδήγησαν σε μια αυλή... στοιχηθείτε!

Και να τα πρώτα αποτυπώματα παιδικών δοντιών στην πίσω άκρη του μολυβιού... να οι πρώτες σκοτούρες με τα βιβλία... να και τα πρώτα κλάματα «θέλω να γυρίσω σπίτι»... τα πρώτα αγγίγματα σημάδια αναγνώρισης μεταξύ των καλοπλυμμένων παιδιών... να και οι διευθυντές στα πρώτα καλωσήλθατε με λόγο στολισμένο ανάλογα με την γεύση της ιστορίας που τρώνε εκείνο το διάστημα, παρόλο που κανείς δεν τους ακούει...

 

 

 

 

Ένας μικρός Σεπτέμβρης βάζει τα κλάματα

που στο σχολειό τον πάνε να μάθει γράμματα

θέλει να παίξει ακόμα με τ' άστρα του ουρανού

πριν έρθουν πρωτοβρόχια και συννεφιές στο νου...

 

 

 

 

Και να τα πρώτα δαγκώματα αμηχανίας στο στυλό- δεν πάνε καλά οι δουλειές- να οι πρώτες σκοτούρες με τα βιβλία των ισολογισμών... να και τα πρώτα "θα παραιτηθώ" παρ' όλη την φρεσκάδα για ένα νέο ξεκίνημα... να και οι κυβερνώντες στις προγραμματικές τους δηλώσεις με λόγο στολισμένο ανάλογα με τη γεύση της πολιτικής που τους ταϊσανε εκείνο το διάστημα, παρόλο που κανείς δεν τους πιστεύει... ακόμα και αν τους ακούει...

 

 

 

 

 Ένας μικρός Σεπτέμβρης φίλος αχώριστος

καθώς περνούν τα χρόνια γίνεται αγνώριστος

το κόκκινο ραγίζει στα μήλα της ροδιάς

 κίτρινα πέφτουν φύλλα στον κήπο της καρδιάς...

 

 

 

Περίεργος τύπος ο κύριος Σεπτέμβρης!

 

 

Αλέξανδρος Γούδας_ κείμενο δανεισμένο από εδώ.

 

 

Υ.Γ. Ο Σεπτέμβρης μου έχει φτιάξει το κέφι... Φαίνεται;;; ;)