Estamos despiertos...

Είμαι από εκείνους που δεν έχουν πάει ποτέ σε διαδήλωση. Λίγο το βόλεμα, λίγο η βαρεμάρα, λίγο η βαθειά απέχθεια για κάθε κόμμα- παράταξη- συνδικάτο κλπ κλπ, λίγο η εξίσου βαθειά πίστη μου ότι οι παρακμιακές διαδηλώσεις που γίνονται δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα...

Αυτή τη φορά όμως το αισθάνθηκα διαφορετικά. Μυρίζει αλλαγή... Δεν ξέρω αν θα είναι για καλό ή για κακό, αλλά διαισθάνομαι αναταραχή, εξελίξεις, κάτι το διαφορετικό... Un basculement γαλλιστί, μια αλλαγή βίαια, ριζική... Κι αυτό το κάτι με έφερε στο κέντρο σήμερα, δεύτερη μέρα των συγκεντρώσεων. Δεν ξέρω αν τελικά το προαίσθημα μου θα βγει αληθινό, ή αν θα είναι κι αυτό άλλο ένα πανηγυράκι που θα τελειώσει... Όμως ο κόσμος (εγώ πρώτη απ' όλους) σηκώθηκε επιτέλους από τον καναπέ (χωρίς την "΄άδολη" συμβολή κομμάτων και συνδικάτων! Θαύμα!). Κι όχι μόνο, σήμερα αψήφισε και τους ουρανούς που αποφάσισαν να ανοίξουν διάπλατα (δηλαδή έλεος!), έτσι, για να αποδείξει πως "Γιωργάκη, μ****α, δεν ήρθαμε για πλάκα" που έλεγε και το σύνθημα...

Είδα μωρά παιδιά, ηλικιωμένους, ανθρώπους σαν τον πατέρα μου και τη μάνα μου, παιδιά σαν κι εμένα... Όλοι με ένα αδιόρατο συναίσθημα ζωγραφισμένο στα πρόσωπά τους... Δεν μπόρεσα να το αποκρυπτογραφίσω... Αγανάκτηση ήταν;... Αγωνία;... Θάρρος, πως κάτι μπορεί να γίνει;... Δεν ξέρω, ειλικρινά... Δεν είμαι και πολύ αισιόδοξη, αλλά θα είμαι όσο μπορώ εκεί. Γιατί έτσι πρέπει επιτέλους, κι ότι είναι να γίνει ας γίνει...

Estamos despiertos... (;)

"Estamos despiertos! Que hora es? Ay es hora de que se vayan!"
(Ξυπνήσαμε! Τι ώρα είναι; Ώρα κάποιοι να πηγαίνουν/φεύγουν!)

"Ψωμί, παιδεία, ελευθερία. Η Χούντα δεν τελείωσε το '73"

(Ένα από τα συνθήματα που ακούστηκαν. Ο κόσμος δεν ξεχνάει, μάλλον απλά κοιμάται, βολεμένος στα παπλώματα του...
Μωρέ, καλά μας είπαν οι Ισπανοί!)

Παρά τη βροχή, πολύ λίγοι ήταν αυτοί που έφυγαν, και πάρα πολύ αυτοί που επέστρεψαν αμέσως μετά.

Η Βασούλα.

"Ευχαριστώ τα νιάτα που μου έδωσαν τη χαρά να είμαι μαζί τους σε ειρηνική συγκέντρωση"

Κάποτε γελάγαμε με τις μούντζες που έτρωγε ο Μαυρογιαλούρος στο αιώνια επίκαιρο έργο με τον Κωνσταντάρα...

Χτες και σήμερα η μούντζα πήγε σύννεφο, μαζί με γιουχαΐσματα και τη λέξη "κλέφτες"...

Χωρίς σχόλιο...

 Η απορία της φίλης μου ήταν πως άραγε να εξήγησαν στα παιδάκια τους όσοι τα έφεραν μαζί τους το τι γίνεται γύρω τους... Εσείς τι θα λέγατε στα μικρά σας;... Εγώ ένα παραμύθι: πως οι αρχηγοί που βάλαμε στην ομάδα μας μας κορόιδεψαν, και μας έκλεβαν τα γλυκά και τις καραμέλες και τα παιχνίδια, και τώρα δεν τους θέλουμε, και μαζευτήκαμε για να τους πούμε ότι αυτό που κάνουν δεν είναι σωστό... Τι άλλο;...

Υ.Γ. Όσοι δεν είχατε δει την εκπομπή του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα "Αντάρτες του Διαδικτύου" δείτε την εδώ, να καταλάβετε τι μας περιμένει, τι αντιμετώπισαν οι Αιγύπτιοι και αργότερα οι Λίβυοι.

Δεν έχουμε δει τίποτα...