Τέλος το καλοκαίρι... officially!

Οι διακοπές με την οικογένεια- πώς να το κάνουμε;- είναι άλλη φάση... Πάντα αγαπούσα να βρίσκομαι με τους δικούς μου σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, χειμώνα- καλοκαίρι, γιατί αυτές οι εκδρομές μας χαρακτηρίζονται από μπόλικη περιπέτεια, άπειρες ώρες αναζήτησης για καλό φαΐ, απερίγραπτα τοπία της ελληνικής γης, άπειρες φωτογραφίες, πολύ γκρίνια για το κακομαγειρεμένο φαΐ/ τον αγενέστατο σερβιτόρο/ τον ακριβό καφέ/ το προχειροφτιαγμένο δωμάτιο/ τον καιρό που δε θέλει να μας κάνει το χατίρι, αλλά πάνω απ’ όλα από την ευκαιρία να βρεθούμε οι τέσσερις μας και να κάνουμε πράγματα μαζί...

 Αυτό το Σαββατοκύριακο επιλέξαμε έναν προορισμό, στον οποίο η επίσκεψη έχει καταντήσει πλέον... τάμα! Πρόκειται για την παραλία της Αγίας Άννας, στην β.Εύβοια, στην οποία πηγαίνουμε ασυζητητοί μαι φορά το χρόνο, εδώ και 10 χρόνια, έστω και μονοήμερη!... 

Εικόνες λίγες και καλές...

Ο Μεγάλος Πλάτανος, ίσως το μεγαλύτερο δένδρο της Ευρώπης, με ύψος 22- 23 μ., διάμετρο κορμού 5,5 μ. και ηλικία 500- 600 χρόνια!!! Εδώ και μερικά χρόνια αυτό το μνημείο της φύσης ξεράθηκε, λόγω κάποιου μικροβίου μάλλον. Ευτυχώς προλάβαμε να τον δούμε ολάνθηστο τα πρώτα χρόνια που επισκεπτόμασταν την Εύβοια...

Εκεί πιο δίπλα, σε μια λιμνούλα, βρήκα... πίμπιπεεεεες!!! (κοινώς... πρίγκιπες= βατράχους!)

Ήθελα να τους φιλήσω να γίνουν άνθρωποι, αλλά δε με άφησαν... Γαμώτο...!

Απόγευμα, καφεδάκι και ηλιοβασίλεμα στη Λίμνη Ευβοίας...

Μαζεύοντας βότσαλα στην παραλία Αχλάδι... (Φυσικά και δεν κάναμε μπάνιο, είχε απίστευτη συννεφιά...)

Η παραλία της Αγίας Άννας... Λατρεμένη...

Μετά από πολύ μουρμούρα καταφέραμε να πείσουμε τον μπαμπά να μας πάει και μέχρι τους καταρράκτες του Δρυμώνα, όπου (όπως προέβλεψε ο καλός μας ο μπαμπάς- Μητσοτάκης ο νεότερος!!!) δεν είχε καθόλου νερό, μόνο κάτι λιμνούλες!...

Έτσι λοιπόν κλείσαμε και το καλοκαίρι του 2010... Και του χρόνου να είμαστε καλά μανούλα, μπαμπίκο και Ελλίτσα μου!